«Γίνεσθε ούν οικτίρμονες, καθώς και ο πατήρ υμών ουράνιος οικτίρμων εστί»
Αγαπητοί μου αδελφοί,
Στη σημερινή ευαγγελική περικοπή καταγράφεται η υψηλοτέρα και θειοτέρα διδασκαλία, την οποία δίδαξε ο Θεάνθρωπος Ιησούς, και η οποία αποτελεί ανά τους αιώνες το μέγα μήνυμα της αγάπης και της προσφοράς προς πάντα άνθρωπο.
Ο κόσμος προ της επί γής παρουσίας του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού είχε όλως διαφορετική περί αγάπης και προσφοράς διδασκαλία προς το άνθρωπο, το τέλειο των δημιουργημάτων του Θεού Πατρός.
Ο Μωσαϊκός, άλλωστε, νόμος δίδασκε «οφθαλμόν αντί οφθαλμού και οδόντα αντί οδόντος», δηλαδή, ό,τι σου κάνει ο άλλος και συ να του κάνεις το ίδιο. Σου έβγαλε το μάτι; Να βγάλεις και συ το δικό του.
Η διδασκαλία, ο νόμος, όμως, του μεγάλου Διδασκάλου, του Ιησού Χριστού, ο νόμος της χάριτος, της αγάπης, του ελέους και των οικτιρμών διδάσκει ανά τους αιώνες, το «γίνεσθε ουν οικτίρμονες», να είστε φιλάνθρωποι, φιλεύσπλαχνοι, «καθώς και ο Πατήρ υμών οικτίρμων εστί», καθώς και ο Πατέρας σας είναι φιλεύσπλαχνος.
Υπό αυτή τη νέα διδασκαλία, διδασκαλία αγάπης και προσφοράς κινούμενος ο άνθρωπος πρέπει να ενεργεί και να πράττει πάντοτε το καλό προς τον αδελφό του, ακόμα και προς τον εχθρό του, ακόμα και αν αυτός του κάνει κακό. Αυτό θα πεί προσφορά αγάπης, προσφορά φιλευσπλαχνίας.
Μεγάλο, σωτηριώδες και πάντοτε το αυτό είναι το παράγγελμα του Ιησού, ώστε εάν ο κόσμος όλος το κρατούσε και το εφήρμοζε στην ζωή του, η γη θα ήταν ουρανός, ο κόσμος θα ήταν ένας παράδεισος και η ζωή του ανθρώπου θα ήταν μια ζωή χαράς και ευλογίας.
Τότε δεν θα υπήρχε δυστυχία, πόνος, θλίψη, δεν θα υπήρχαν δάκρυα, δεν θα υπήρχαν δεινά, δεν θα υπήρχαν αρρώστιες, δεν θα υπήρχαν νόμοι, οι οποίοι μεταβάλλονται κατά τις καταστάσεις και περιστάσεις, αλλά θα υπήρχε ο νόμος της χάριτος και της αλήθειας, ο νόμος της αγάπης και της φιλευσπλαχνίας.
Το Άγιο Ευαγγέλιο, το οποίο είναι χθές και σήμερα το αυτό και στους αιώνες, και του οποίου οι αλήθειες είναι αιώνιες αψευδείς και αναλλοίωτες, φέρει πάντοτε το αυτό μέγα και σωτήριο δια τον άνθρωπο μήνυμα, το πώς, δηλαδή, ο άνθρωπος θα βρεί την ουράνιο βασιλεία, την ουράνιο χαρά και ευδαιμονία.
Αυτό είναι το ιδανικό του Ιερού Ευαγγελίου, το οποίο διδάσκει ανά τους αιώνες, κατά τους αψευδείς λόγους του Θεανθρώπου Ιησού, ότι όλος ο κόσμος θα ενωθεί κάτω από τον Ποιμένα των προβάτων, που είναι ο Μονογενής Υιός και Λόγος του Θεού Πατρός.
Δια να γίνει, όμως, το θέλημα αυτό του Θεού Πατρός, όπως καταγράφεται στην σημερινή ευαγγελική περικοπή, πρέπει από την καρδιά του ανθρώπου να ξεριζωθεί ο εγωϊσμός, το συμφέρον, η πλεονεξία, η ανομία, και η αμαρτωλή σκέψη ότι, τα πάντα είναι δικά του· και να βασιλεύσει μέσα στον άνθρωπο η αγάπη, η αγάπη προς πάντα άνθρωπο, ακόμα και στον εχθρό.
Έτσι δίδαξε και έπραξε ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, ο Οποίος αγάπησε με τελεία, με πραγματική αγάπη όλους τους ανθρώπους, ακόμα και αυτούς τους εχθρούς του.
Υβριζόμενος, «ο δρακί έχων την πάσαν κτίσιν», υπέμεινε, κολαφιζόμενος παρεκάλει, διωκόμενος ευηργέτει, σταυρούμενος ευχόταν στον ουράνιο Πατέρα του υπέρ του σταυρωτών του και έλεγε: «Πάτερ, άφες αυτοίς, ου γάρ οίδασι τί ποιούσι».
Δεν είναι μόνο η εντολή του Θεού που καλεί τον άνθρωπο να προσφέρει αγάπη και φιλευσπλαχνία προς πάντα άνθρωπο, ακόμα και στον εχθρό, αλλά και αυτό το φωτεινό και υπέρλαμπρο και αψευδές παράδειγμα του Σωτήρος Χριστού.
Ως λέγει, στην πρώτη επιστολή του, (κεφ. 4, στίχοι 20-21), ο Υψιπέτης αετός της αγάπης, ο ευαγγελιστής Ιωάννης, «εάν τις είπη ότι αγαπώ τον Θεόν, και τον αδελφόν αυτού μισή, ψεύτης εστίν· ο γαρ μη αγαπών τον αδελφόν ον εώρακε, τον Θεόν ον ουχ εώρακε πως δύναται αγαπάν; Και ταύτην την εντολήν έχομεν απ᾿ αυτού, ίνα ο αγαπών τον Θεόν αγαπά και τον αδελφόν αυτού.
Εάν πεί κανείς, δηλαδή, αγαπώ τον Θεό, αλλά μισεί τους αδελφούς του, αυτός είναι ψεύτης, διότι εκείνος που δεν αγαπά τον αδελφό του, τον οποίο έχει ιδεί, πως είναι δυνατόν να αγαπά τον Θεό, τον οποίο δεν έχει ιδεί; Αυτήν την εντολή έχουμε από αυτόν. Όποιος αγαπά τον Θεό, να αγαπά και τον αδελφό του.
Δυστυχώς, όμως, τόσο κυριεύουν τους ανθρώπους της κάθε εποχής, και ιδιαιτέρως και της δικής μας εποχής, τα πάθη, ο εγωϊσμός, οι κακίες, τα μίση, η εχθρότητα, ο φθόνος, η φιλοδοξία, η πλεονεξία που δεν διστάζουν να προκαλούν ακόμα και πολέμους· να επιτρέπουν να χύνεται αίμα, ακόμα και αδελφικό, προκειμένου να υπηρετήσουν τον εγωϊσμό τους, το φθόνο τους, τις κακίες τους, τα μίση τους, τις φιλοδοξίες τους.
Οι άνθρωποι αυτοί ξεχνούν ότι τα του κόσμου τούτου είναι μάταια και ψευδή, και ότι τα πάντα έρχονται και παρέρχονται και ότι, κατά τον Ιωάννη τον Δαμασκηνό, τον μέγα Πατέρα της Εκκλησίας, ο άνθρωπος «ως άνθος μαραίνεται και ως όναρ παρέρχεται και διαλύεται πάς άνθρωπος».
Η έλλειψη της αγάπης και της φιλευσπλαχνίας από τον άνθρωπο δημιούργησε και δημιουργεί, δυστυχώς και στις ημέρες μας, τά αίτια των φοβερών και υλικών δυστυχημάτων, τά οποία ως κύματα παφλάζοντα εξεγείρονται και σήμερα κατά της δήθεν πεπολιτισμένης ανθρωπότητας, με ό,τι συνεπάγεται καταστρεπτικό δια τον σύγχρονο άνθρωπο.
Έριδες, πόλεμοι, αρρώστιες, πείνα, σεισμοί, καταποντισμοί, πλημμύρες, καταστροφές, μέγιστα οικονομικά προβλήματα, ως και οικολογικά τοιαύτα, μαστίζουν την σύγχρονο ανθρωπότητα και ταύτα πάντα διατί; Διότι «ψυγήσεται η αγάπη των πολλών».
Ο Απόστολος Παύλος, λέγει, (προς τους Εφεσίους κεφ.Ε, 1) «γίνεσθε ούν μιμηταί του Θεού, ως τέκνα αγαπητά και περιπατείτε εν αγάπη».
Η αγάπη και η φιλευσπλαχνία προς όλους τους ανθρώπους, ακόμα και στους εχθρούς, είναι μεγάλη αρετή δια τον άνθρωπο και προϋποθέτει θυσίες, και αγώνα δυνατό κατά της κακίας, και ηρωϊσμό, και νίκη κατά των σκοτεινών δυνάμεων· διά τούτο και ο Κύριος λέγει: «εάν αγαπάτε τους αγαπώντας υμάς, ποία υμίν χάρις εστι; και γάρ οι αμαρτωλοί τους αγαπώντας αυτούς αγαπώσιν».
Αγαπητοί μου αδελφοί,
Ω! πόσο θα ευημερούσαν οι άνθρωποι και οι κοινωνίες, εάν παντού βασίλευε η μεγάλη εντολή του Κύριου: «γίνεσθε οικτίρμονες, καθώς και ο Πατήρ υμών ο ουράνιος οικτίρμων εστίν». Η ευλογία του Θεού πλουσιοπάροχα θα επισκίαζε, «ως δρόσος αερμών η καταβαίνουσα επί τά όρη Σιών», και θα δρόσιζε τις ψυχές όλων των ανθρώπων με την ζωογόνο δροσιά και την χάριν του Παναγίου και Ζωαρχικού Πνεύματος.
Στον κόσμο, τότε, θα βασίλευε η αγάπη του Θεού Πατρός, «η πάντα νούν υπερέχουσα» κατά τον θείον Απόστολο των Εθνών Παύλο, και η οποία αγάπη είναι μακρόθυμη, είναι γεμάτη από ευμένεια, δεν είναι ζηλότυπη, δεν είναι υπερήφανη, δεν κάνει ασχημίες, δεν ζητεί το συμφέρον της, δεν ερεθίζεται, δεν λογίζεται το κακό, δεν χαίρει δια το κακό, αλλά συγχαίρει στην αλήθεια, όλα τα ανέχεται, όλα τα πιστεύει, ελπίζει δια το κάθε τι. Η αγάπη ποτέ δεν θα παύσει να υπάρχει».
Αυτή η αγάπη, του Θεού Πατρός, που δεν θα παύσει ποτέ να υπάρχει, ας πληροί και τις δικές μας καρδιές, εάν θέλουμε πραγματικά να είμαστε πραγματικοί χριστιανοί Ορθόδοξοι, όχι στην ταυτότητα, που δυστυχώς στις ημέρες μας και αυτή έχασε την πραγματική της αξία, αλλά στην πράξη· να κάνουμε δηλαδή την Ορθοδοξία ορθοπραξία και ας μη προφασιζόμαστε «προφάσεις εν αμαρτίαις», διότι η κρίση του Κυρίου θα είναι «ανέλεως τω μη ποιήσαντι έλεος», μας λέγει ο Απόστολος Ιάκωβος (Β.13).
Αγαπητοί μου αδελφοί,
Ας πλημμυρίζει τις καρδιές μας όλες τις ημέρες της επί γης ζωής μας η αγάπη του Θεού Πατρός των Φώτων, διά να τύχουμε του ελέους και της ευσπλαχνίας Του, και να φωτιστούμε και εμείς από το Θαβώριο Φως, όπως φωτίστηκε και ο σήμερα εορταζόμενος υπό της Εκκλησίας μας Ιερομάρτυρας, Άγιος Διονύσιος ο Αρεοπαγίτης.
Ο Άγιος Ιερομάρτυς Διονύσιος ο Αρεοπαγίτης, σε εκείνους τους πρώτους δύσκολους καιρούς δια την εξάπλωση του Χριστιανισμού, με την σοφή διδασκαλία του, αλλά και με τους αγώνες του υπέρ της αληθούς πίστεως στην Πόλη της Παλλάδος Αθηνάς, την Αθήνα του πνεύματος και της φιλοσοφίας, αντέταξε στην φιλοσοφία της εποχής την ορθή πίστη και διδασκαλία δια το πρόσωπο του Θεανθρώπου Ιησού.
Τα συγγράμματά τα οποία κατέλειπε ο Άγιος Ιερομάρτυρας Διονύσιος ο Αρεοπαγίτης, φωτιζόμενα από την χάρη του Παναγίου Πνεύματος, καταδεικνύουν τους μόχθους και τους κόπους τους οποίους κατέβαλε ο Άγιος υπέρ της Χριστιανικής πίστης.
Το κήρυγμα του Αποστόλου Παύλου στον Άρειο Πάγο σαγήνευσε τον Διονύσιο, και έκτοτε κατέλειπε το του δικαστού έργο και ακολούθησε τον δρόμο της αληθείας, τον δρόμο της αγάπης και της φιλευσπλαχνίας, τον δρόμο τον οποίο χάραξε επάνω στο Σταυρό του Μαρτυρίου Του, Εκείνος διά τον Οποίον προφητικά ο τότε αρεοπαγίτης Διονύσιος, όταν «το καταπέτασμα του Ναού εσχίσθη εις δύο άνωθεν ως κάτω, και η γη εσείσθη, και αι πέτραι εσχίσθησαν, και τα μνημεία ανεώχθησαν», κατά την Αγία και Μεγάλη Παρασκευή, είπε: «ή το παν απόλλυται ή Θεός πάσχει». ΑΜΗΝ.
Ο Λ.Κ.Α.Π.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου