Η Εορτή του Αγίου Ιακώβου του Αδελφοθέου στα Ιεροσόλυμα

εκ της Αρχιγραμματείας του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων Την Δευτέραν, 23ην Οκτωβρίου /5ην Νοεμβρίου 2012, εωρτάσθη εις το Πατριαρχείον Ιεροσολύμων, συμφώνως  προς την τυπικήν αυτού διάταξιν και προσκυνηματικήν τάξιν, η εορτή του Αγίου Ιακώβου του Αδελφοθέου, πρώτου Ιεράρχου Ιεροσολύμων. Η εορτή αυτή εωρτάσθη εις τον Καθεδρικόν Ναόν του Αγίου Ιακώβου, κείμενον μεταξύ  του Ναού της Αναστάσεως και της Αγιοταφιτικής Αδελφότητος  και αποτελούντα το εσωτερικόν σημείον  καθόδου των Αγιοταφιτών εις τον ναόν της Αναστάσεως και ανόδου αυτών και των Ναϊτών εις την Αγιοταφιτικήν Αδελφότητα. Τον ιερόν ναόν τούτον έχει διαθέσει το Πατριαρχείον δια την εν Ιεροσολύμοις αραβόφωνον Κοινότητα αυτού, ίνα επιτελή τας τελετάς αυτής εις την ιδίαν αυτής αραβικήν διάλεκτον. Εις τον ιερόν ναόν τούτον προεξήρξεν  αφ’ εσπέρας της ως άνω ημέρας, την 2.30 μ.μ. ώραν, του Μεγάλου Εσπερινού  η Α.Θ.Μ. ο Πατήρ ημών και Πατριάρχης Ιεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος κατελθών εκ της Αδελφότητος μετά συνοδείας Αγιοταφιτών Πατέρων, εν οις ο Πατριαρχικός Επίτροπος Ιερώτατος  Μητροπολίτης Καπιτωλιάδος κ. Ησύχιος, ο Γέρων Αρχιγραμματεύς Σεβασμιώτατος Αρχιεπίσκοπος Κωνσταντίνης κ. Αρίσταρχος, ο Γέρων Καμαράσης Αρχιμανδρίτης  π. Κελαδίων και ο Τελετάρχης Αρχιμανδρίτης π. Πορφύριος. Εις την ακολουθίαν ταύτην έψαλαν ο Πρωτοσύγγελος του Ναού της Αναστάσεως Αρχιμανδρίτης π. Αριστόβουλος ελληνιστί και η χορωδία του εν λόγω ναού αραβιστί υπό τον κ. Ριμόν Κάμαρ, μετέσχον δε μέλη της αραβοφώνου Κοινότητος των Ιεροσολύμων και της Ελληνικής Παροικίας, προσκυνηταί και μονάζουσαι. Άμα τη λήξει του Εσπερινού η Πατριαρχκή Συνοδεία ανήλθεν εις την Αγιοταφιτικήν Αδελφότητα δια των βαθμίδων του ιερού ναού του Αγίου Ιακώβου. Την πρωΐαν της εορτής, περί την 8ην π.μ. ώραν, κατήλθε και πάλιν ο Μακαριώτατος Πατήρ ημών και  Πατριάρχης Ιεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος και προεξήρξεν από των Καταβασιών της ακολουθίας του Όρθρου μετ’ αυτήν δε της θείας Λειτουργίας, συλλειτουργούντων Αυτώ του Ιερωτάτου Μητροπολίτου Καπιτωλιάδος κ. Ησυχίου και του Σεβασμιωτάτου Αρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Αριστάρχου και του Σεβασμιωτάτου Αρχιεπισκόπου Σεβαστείας κ. Θεοδοσίου Αγιοταφιτών Αρχιμανδριτών, εν οις ο Γέρων Καμαράσης  Αρχιμανδρίτης π. Κελαδίων και των πρεσβυτέρων εφημερίων  του ιερού ναού αιδεσιμωτάτων ιερέων π. Ίσσα-Χρήστου Τούμα και π. Φάραχ-Χαραλάμπους Μπαντούρ και των Ιεροδιακόνων π. Μακαρίου και π. Μαρτυρίου και συμπροσευχομένων πολλών εκ των μελών  της ενορίας του Αγίου Ιακώβου, προσκυνητών εκ Ρωσίας και Ελλάδος, μοναζουσών, του Γενικού Προξένου της Ελλάδος εις τα Ιεροσόλυμα κ. Σωτηρίου Αθανασίου και συνεργατών αυτού μετά προσκυνητών και ψάλλοντος και πάλιν του πρωτοψάλτου Αρχιμανδρίτου π. Αριστοβούλου και της αραβικής χορωδίας του ιερού ναού υπό του κ. Ριμόν Κάμαρ. Εις το Κοινωνικόν της θείας Λειτουργίας ο Μακαριώτατος εκήρυξεν τον θείον λόγον περί του Αγίου Ιακώβου του Αδελφοθέου έχοντα ως ελληνιστί ως έπεται: «Ως Ιεράρχης πρώτιστος της Καινής Διαθήκης, ως μέγιστος Απόστολος, ως σοφός υποφήτης, και μάρτυς ων αληθείας παρά πάντας πλουτίσας εξαίρετον αξίωμα, αδελφός του Κυρίου, νυν προς αυτόν λίθοις αναιρούμενος μετετέθης. Παρ’ ου ημίν Ιάκωβε λύσιν αίτει πταισμάτων», ψάλλει ο υμνωδός της Εκκλησίας. Αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί, Ευσεβείς Χριστιανοί, Ευλαβείς προσκυνηταί, Σήμερον η αγία του Χριστού Εκκλησία και δη η των Ιεροσολύμων τελεί ιεράν εορτήν τιμώσα ούτω την μνήμην του Αγίου Ιερομάρτυρος και Αποστόλου Ιακώβου του Αδελφοθέου. Η χαρμόσυνος αύτη εορτή ενέχει ιδιιατέραν σημασίαν δια την Αγίαν Πόλιν Ιερουσαλήμ και δια την Εκκλησίαν αυτής, διότι ο Άγιος Ιάκωβος ανεδείχθη υπ’ αυτού του Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού πρώτος Ιεράρχης αυτής της Εκκλησίας και πιστός οικονόμος των μυστηρίων των πνευματικών. Με άλλα λόγια, ο Άγιος Ιάκωβος αναφαίνεται χειραγωγός της όλης εκκλησιαστικής ζωής κατά τας πρώτας ημέρας της διαδόσεως και επικρατήσεως της Χριστιανικής αληθείας, της οποίας υπήρξεν διδάσκαλος απαράτρεπτος και μάρτυς αυτής μέχρις αίματος. Πρώτος ο Άγιος Ιάκωβος μετά των λοιπών Αποστόλων καθορίζει την εκκλησιαστικήν ευταξίαν και διαγράφει την θείαν λατρείαν, αυτός διετύπωσε την θείαν λειτουργίαν, την οποίαν εξ Ιεροσολύμων παρέλαβον και αι λοιπαί Εκκλησίαι. Εις δε την από της Εκκλησίας συγκροτηθείσαν πρώτην αποστολικήν σύνοδον εν Ιεροσολύμοις, Πρόεδρος αυτής υπήρξεν ο Άγιος Ιάκωβος, επειδή, ως λέγει ο Ιερός Χρυσόστομος, «εκείνος ην την αρχήν εγκεχειρισμένος, καταυθεντείν εθάρρει εν τοις ζητήμασι ως αδελφός του Κυρίου και ούτως ανεδείχθη αληθώς κορυφή εν κεφαλαίς, αποστόλων Έξαρχος, των ιερέων ηγεμών, ανήρ μέγας και θαυμαστός». Και τούτο διότι ως λέγει ο υμνωδός: «Της κατά σάρκα του Κυρίου επιδημίας σοφέ, αδελφός ανεδείχθης, μαθητής και αυτόπτης των θείων μυστηρίων φυγάς συν αυτώ εν Αιγύπτω γενόμενος συν Ιωσήφ τη Μητρί τε του Ιησού…» Ο Άγιος Ιάκωβος γενόμενος αδεφός της κατά σάρκα επιδημίας του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού αλλά και αυτήκοος και αυτόπτης των μυστηρίων της θείας Οικονομίας, δηλονότι της διδασκαλίας και του κηρύγματος του Χριστού επ’ αυτόν τον τόπον του σταυρικού πάθους και της Αναστάσεως Αυτού εθεωρείτο μετά του αποστόλου Πέτρου και του Ευαγγελιστού Ιωάννου ως εις των στύλων της πρώτης Εκκλησίας. Τούτο επιμαρτυρείται από το έργον και την διδασκαλίαν του που αποθησαυρίζεται εις την Καθολικήν αυτού Επιστολήν, την οποίαν απηύθυνεν εξ Ιεροσολύμων προς τας δώδεκα φυλάς, τας εν τη διασπορά, ήτοι προς τους ανά τα έθνη εξ Ιουδαίων Χριστιανούς. Εις την Καθολικήν αυτού Επιστολήν ο Άγιος Ιάκωβος παραγγέλλλει δια προτροπών λέγων: «Μακάριος ανήρ ος υπομένει πειρασμόν• ότι δόκιμος γενόμενος λήψεται τον στέφανον της ζωής, ον επηγγείλατο ο Κυριος τοις αγαπώσιν αυτό», (Πανευτυχής είναι ο άνθρωπος, που βαστάζει με υπομονήν και καρτερίαν την δοκιμασίαν των θλίψεων. Και είναι πανευτυχής, διότι όταν δια της δοκιμασίας γίνη σταθερός και δοκιμασμένος και γυμνασμένος, θα λάβη τον λαμπρόν και ένδοξον στέφανον της αιωνίου ζωής, τον οποίον υπεσχέθη ο Κύριος εις εκείνους που τον αγαπούν). Αυτόν ακριβώς τον στέφανον της ζωής ον επηγγείλατο ο Κύριος τοις αγαπώσιν αυτόν (Ιακ. 1,12) έλαβεν και ο δίκαιος Ιάκωβος υπομείνας παντοίους πειρασμούς και δοκιμασίας μέχρι και αυτού του μαρτυρικού θανάτου, του θανάτου της αγάπης του Χριστού, μιμητής γενόμενος τοιουτοτρόπως του Χριστού, λέγοντος «εν τη υπομονή υμών κτήσασθε τας ψυχάς υμών» (Λουκ, 21,19). Η θαυμαστή προσωπικότης του Αγίου Ιακώβου προβάλλει ουχί μόνον ως του  πρώτου Ιεράρχου της τοπικής των Ιεροσολύμων Εκκλησίας αλλά του Ιεράρχου των Ιεραρχών συμπάσης της στρατευομένης επιγείου Μίας Αγίας Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας του Κυρίου, ην περιεποιήσατο δια του ιδίου αίματος, ( Πραξ. 20,28). Την υπέρ της Εκκλησίας των Ιεροσολύμων μαρτυρίαν ζώσαν δίδει και η εόρτιος πανήγυρις της επιτελουμένης μνήμης του Αγίου Ιακώβου εν τω φερωνύμω αυτού Ναώ, κειμένω παρά τω Πανιέρω Ναώ του Μαρτυρίου του Σωτήρος ημών Χριστού. «Γίνεσθέ μοι μάρτυρες καγώ μάρτυς», λέγει Κύριος ο Θεός και ο παις μου, ον εξελεξάμην, ίνα γνώτε και πιστεύσητε και συνήτε ότι εγώ ειμι έμπροσθεν μου ουκ εγένετο άλλος Θεός και μετ’ εμέ ουκ έσται, λέγει ο Προφήτης Ησαΐας, (43,10). Παις δε ο μαρτυρών τη αληθεία είτε λόγοις είτε έργοις μάρτυς ευλόγως αν χρηματίζει διδάσκει ο Ιερός Χρυσόστομος τονίζων ότι τιμή γαρ μάρτυρος, μίμησις μάρτυρος. Τιμήσωμεν λοιπόν και ημείς, αγαπητοί μου αδελφοί, τον μαθητήν και Απόστολον του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, Ιάκωβον τον Αδελφόθεον, μιμούμενοι την υπέρ της αληθείας του Χρισοτύ μαρτυρίαν αυτού δια λόγων τε και έργων, «όπως ίδωσιν οι περί ημών άνθρωποι τα καλά ημών έργα και δοξάσωσιν τον Πατέρα ημών τον εν τοις ουρανοίς». ( Ματθ. 5,16) Αμήν. Αραβιστί δε ως έπεται, ίδε ηλεκτρονικόν σύνδεσμον: http://www.jp-newsgate.net/ar/2012/11/05/1580/ Άμα τη ευλογία των κολλύβων, τη απολύσει και τη διανομή του αντιδώρου, των κωδώνων κρουομένων, ανήλθεν η Πατριαρχική Συνοδεία εις τα δώματα του ιερού ναού του Αγίου Κωνσταντίνου και Ελένης, ένθα και ηνώθησαν Αυτή επί τούτου αναμένοντες Αγιοταφίται Αρχιερείς και Ιερομόναχοι  και πάντες προελθόντες διήλθον δια της πύλης του Κεντρικού Μοναστηρίου λαμβάνοντες το αρτίδιον ευλογίας και ανήλθον εις τα Πατριαρχεία. Ενταύθα ανεπέμφθη δέησις και εψάλη ο Πατριαρχικός πολυχρονισμός, ακολούθως δε ο Μακαριώτατος προσεφώνησε πάντας τους προσελθόντας δια της κάτωθι προσφωνήσεως Αυτού, εχούσης ως έπεται: «Δεύτε τον πρωτόθρονον πάντες της Εκκλησίας τον φωστήρα, ιερείς Ιάκωβον ύμνοις ως ιεράρχην και θείον κήρυκα, τον φερωνύμως Δίκαιον ονομασθέντα, μεγαλύνωμεν», αναφωνεί ο μελωδός της Εκκλήσίας Τον πρωτόθρονον της Αγιωτάτης Εκκλησίας Ιεροσολύμων Ιεράρχην Άγιον Ιάκωβον τον Αδελφόθεον τιμά και γεραίρει αυτόν το τάγμα των Σπουδαίων, η Γεραρά Αγιοταφιτική ημών Αδελφότης μετά του ευσεβούς Χριστεπωνύμου πληρώματος της Αγίας Γης και των Ιεροσολύμων. Ο Άγιος Απόστολος Ιάκωβος, ο υπό του ιερού Χρυσοστόμου καλούμενος μέγας και θαυμαστός ανήρ και ηγεμών των ιερέων, αποτελεί τον οικονόμον του επί γης συσταθέντος θεσμού της Εκκλησίας. Η Αγία του Χριστού Οικουμενική Εκκλησία και ιδία η των Ιεροσολύμων Εκκλησία εν πάση ευλαβεία και κατανύξει ετέλεσε το μυστήριον της θείας Ευχαριστίας εν τω ομωνύμω Ναώ του Αγίου Ιακώβου του Αδελφοθέου εις δόξαν και τιμήν της ιεράς Αυτού μνήμης αλλά και εις μαρτυρίαν αδιάψευστον του υπέρ του Χριστού και της Εκκλησίας  Αυτού μαρτυρίου. Το δια του δικαίου αίματος μαρτύριον του Αγίου Αποστόλου και πρώτου επισκόπου της Εκκλησίας Ιακώβου επεσφράγισε αφ’ ενός και επεσήμανε αφ’ ετέρου την σταυροαναστάσιμον πορείαν και αποστολήν της Εκκλησίας εν τω κόσμω, όπως τούτο διατυπώνεται εις τους λόγους του Αγίου Ιακώβου εν τη Καθολική αυτού επιστολή: «μη στενάζετε κατ’ αλλήλων, αδελφοί, ίνα μη κριθήτε• ιδού ο κριτής προ των θυρών έστηκεν, υπόδειγμα λάβετε, αδελφοί μου, της κακοπαθείας και της μακροθυμίας τους προφήτας, οι ελάλησαν τω ονόματι Κυρίου»,  (Ιακ. 5,9-10) Ημείς υπόδειγμα έχοντες τον πρώτον και υπό αυτού του Κυρίου και Θεού και Σωτήρος ημών Χριστού χειροτονηθέντα Ιεράρχην της Αγίας ημών Εκκλησίας μετά του υμνωδού λέγομεν: «Του αρχιποίμενος Χριστού, αδελφός χρηματίσας και διάδοχος και εν Αποστόλοις επίσημος τον υπέρ αυτού θάνατον ηγάπησας και το μαρτύριον ουκ επησχύνθης, Ιάκωβε ένδοξε. Αυτόν ικέτευε αδιαλείπτως του σωθήναι τας ψυχάς ημών». Αμήν.  Έτη πολλά. Εν τέλει ηκολούθησεν ο Αρχιερατικός ασπασμός και ο ασπασμός της χειρός του Μακαριωτάτου υπό των προσελθόντων προσκυνητών και εν χαρά και ευχαριστία έκαστος απήλθε εις τα ίδια.