Και ευθέως ηνάγκασεν ο Ιησούς τους μαθητάς αυτού εμβήναι εις το πλοίον και προάγειν αυτόν εις το πέραν, έως ου απολύση τους όχλους. και απολύσας τους όχλους ανέβη εις τό όρος κατ΄ ιδίαν προσεύξασθαι. οψίας δέ γενομένης μόνος ην εκεί. το δε πλοίον ήδη μέσον της θαλάσσης ην, βασανιζόμενον υπό των κυμάτων· ήν γάρ εναντίος ο άνεμος. τετάρτη δε φυλακή της νυκτός απήλθε προς αυτούς ο Ιησούς περιπατών επί της θαλάσσης. και ιδόντες αυτόν οι μαθηταί επί την θάλασσαν περιπατούντα εταράχθησαν λέγοντες ότι φάντασμα εστί, και από τού φόβου έκραξαν. ευθέως δε ελάλησεν αυτοίς ο Ιησούς λέγων· θαρσείτε, εγώ ειμί· μη φοβείσθε. αποκριθείς δε αυτώ ο Πέτρος είπε· Κύριε, ει συ ει, κέλευσόν με προς σε ελθείν επί τα ύδατα. ο δε είπεν, ελθέ. και καταβάς από του πλοίου ο Πέτρος περιεπάτησεν επί τα ύδατα ελθείν προς τον Ιησούν. βλέπων δε τον άνεμον ισχυρόν εφοβήθη, και αρξάμενος καταποντίζεσθαι έκραξε λέγων·Κύριε, σώσόν με. ευθέως δε ο Ιησούς εκτείνας την χείρα επελάβετο αυτού και λέγει αυτώ· ολιγόπιστε! εις τι εδίστασας; και εμβάντων αυτών εις το πλοίον εκόπασεν ο άνεμος οι δε εν τω πλοίω ελθόντες προσεκύνησαν αυτώ λέγοντες· αληθώς Θεού υιός ει. Και διαπεράσαντες ήλθον εις την γην Γεννησαρέτ.
Μεταφραση
(Κατά Ματθαίον ιδ΄ 22-34)
Αμέσως ύστερα ο Ιησούς υποχρέωσε τους μαθητές του να μπουν στο καΐκι και να πάνε να τον περιμένουν στην απέναντι όχθη, ωσότου αυτός διαλύσει τα πλήθη. Αφού τους διέλυσε, ανέβηκε μόνος του στο βουνό να προσευχηθεί. Όταν βράδιασε ήταν μόνος του εκεί. Στο μεταξύ το καΐκι βρισκόταν κιόλας στη μέση της λίμνης και το παίδευαν τα κύματα, γιατί ήταν αντίθετος ο άνεμος. Κατά τα ξημερώματα, ήλθε ο Ιησούς κοντά τους περπατώντας πάνω στη λίμνη. Οι μαθητές, όταν τον είδαν να περπατάει πάνω στη λίμνη, τρόμαξαν· έλεγαν πως είναι φάντασμα κι έβαλαν τις φωνές από το φόβο τους. Αμέσως όμως ο Ιησούς τους μίλησε και τους είπε: «Θάρρος! Εγώ είμαι· μη φοβάστε.» Ο Πέτρος του αποκρίθηκε: «Κύριε, αν είσαι εσύ, δώσε μου εντολή να έρθω κοντά σου περπατώντας στα νερά». Κι εκείνος του είπε: «Έλα». Κατέβηκε τότε από το πλοίο ο Πέτρος κι άρχισε να περπατάει πάνω στα νερά για να πάει στον Ιησού. Βλέποντας όμως τον ισχυρό άνεμο φοβήθηκε, κι άρχισε να καταποντίζεται· έβαλε τότε τις φωνές: «Κύριε, σώσε με!» Αμέσως ο Ιησούς άπλωσε το χέρι, τον έπιασε και του λέει: «Ολιγόπιστε, γιατί σε κυρίεψε η αμφιβολία;» Και μόλις ανέβηκαν στο καΐκι κόπασε ο άνεμος. Τότε όσοι ήταν στο καΐκι ήρθαν και τον προσκύνησαν λέγοντας: «Αληθινά, είσαι ο Υιός του Θεού!» Αφού διασχίσανε τη λίμνη, ήρθαν στην περιοχή της Γεννησαρέτ.
Σάββατο, 24 Ιουλίου 2010
KYΡΙΑΚΗ Θ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ - Ματθ.14,22-34
ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ ΣΤΟΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟ
Το σημερινό περιστατικό που αναφέρει η ευαγγελική διήγηση έλαβε χώρα αμέσως μετά τον θαυματουργικό χορτασμό των πεντακισχιλίων. Πέραν όμως από το βίωμα αυτό που συγκλόνισε τους μαθητές, οι ευαγγελιστές διασώζουν το γεγονός, γιατί βλέπουν σ’ αυτό κάποιο βαθύτερο νόημα για την Εκκλησία.
Ο όχλος, που παρέστη μάρτυρας του πολλαπλασιασμού των άρτων, βρίσκεται σ΄ένα παραλήρημα μεσσιανικού ενθουσιασμού, νομίζοντας ότι έφθασε η μεγάλη στιγμή της ικανοποιήσεως των αναγκών του. Ο Ιησούς που γνωρίζει καλά, ότι αυτός ο ενθουσιασμός μπορεί να σημάνει αποτυχία του πνευματικού έργου Του, διώχνει τους μαθητές Του με το πλοιάριο στο απέναντι μέρος της λίμνης Γεννησαρέτ κι’ ό ίδιος αποσύρεται στο όρος για να προσευχηθεί.
Όταν όμως αντιλαμβάνεται, ότι οι μαθητές κινδυνεύουν από τον αντίθετο άνεμο και τις δυσμενείς καιρικές συνθήκες, παρουσιάζεται μπροστά τους και λέγει : «θαρσεῖτε, ἐγώ εἰμί μή φοβεῖσθε». Η ενθαρρυντική αυτή φράση έκανε βέβαια μεγάλη αίσθηση στους φοβισμένους μαθητές. Κι’ αν την κατέγραψαν, είναι γιατί σ’ αυτήν την φράση είδαν μια υπόσχεση του Χριστού προς το σκάφος της Εκκλησίας.
Πράγματι! Πόσες τρικυμίες και πόσους αντίθετους ανέμους δεν δοκίμασε η Εκκλησία στην διάρκεια της ιστορίας της μέχρι σήμερα; Όταν λείψει η πίστη και η εμπιστοσύνη στον Χριστό, τότε κινδυνεύει να καταποντισθεί στη θάλασσα των συμβιβασμών, των υποχωρήσεων και της προδοσίας.
Το επεισόδιο με τον αυθόρμητο αλλά και μερικές φορές ολιγόπιστο μαθητή Πέτρο, αυτό ακριβώς θέλει να δείξει: όσο έβλεπε ο μαθητής με εμπιστοσύνη τον Χριστό, μπορούσε να βαδίζει επάνω στη θάλασσα. Όταν όμως φοβήθηκε από τον ισχυρό άνεμο και σκέφθηκε τον κίνδυνο άρχισε να βυθίζεται. Δηλ. όσο λιγότερο συνειδητοποιεί κανείς την παρουσία του Κυρίου δίπλα του και όσο αμφιβάλλει για τη δύναμη Του, τόσο περισσότερο εκτεθειμένο στο φόβο και στον κίνδυνο. Αλλ’ όταν απευθύνεται με εμπιστοσύνη στον Κύριο, δεν μένει χωρίς βοήθεια. Στο «Κύριε, σῶσον με» που πρόφερε ο Πέτρος έλαβε σαν απάντηση την άμεση βοήθεια. Στην πίστη δεν χωρούν πειραματισμοί και δοκιμές. Δεν χρειάζεται να περπατάει κανείς επάνω στη θάλασσα για να πιστέψει στον Χριστό, αλλ’ αν πραγματικά πιστεύει, μπορεί να προχωρεί με θάρρος επάνω στην τρικυμισμένη θάλασσα της ζωής χωρίς να βυθίζεται και να χάνεται. Αυτός που είναι ο χορηγός της τροφής, Αυτός που χορταίνει τους ανθρώπους με τον άρτο της ζωής, είναι και ο Κύριος του θανάτου.
Η ευαγγελική διήγηση με την αναφορά σ’ ένα βίωμα του μαθητή και ιδιαίτερα του Απ. Πέτρου, υπογραμμίζει την παρακάτω αλήθεια : Η πίστη στον αρχηγό της πίστεως είναι απαραίτητο εφόδιο γι’ αυτούς που βρίσκονται στο σκάφος της Εκκλησίας που πλέει μέσα στην τρικυμία του κόσμου. Όποιος επηρεάζεται από τους ανέμους και αφήνει τον εαυτό του εκτεθειμένο σ’ αυτούς κινδυνεύει να καταποντισθεί. Ας γνωρίζει όμως ότι στην κραυγή «Κύριε, σῶσον με» θα έλθει άμεσος βοηθός ο νικητής των αντιθέτων δυνάμεων Υιός του Θεού.
Στο «θαρσεῖτε, ἐγώ εἰμί, μή φοβεῖσθε» της διήγησης μας πρέπει να αναγνωρίσουμε την ρητή υπόσχεση του Κυρίου προς τους πιστούς της Εκκλησίας Του, ότι μέσα στις ταραχές της ζωής, στους διωγμούς, στις θλίψεις, στους αντιθέτους ανέμους και τα άλλα εμπόδια Εκείνος θα βρίσκεται δίπλα τους, σύμφωνα εξ άλλου και με την διαβεβαίωση Του με την οποία τελειώνει και το Ευαγγέλιο του Ματθαίου: «Ἰδού ἐγώ μεθ’ ὑμῶν εἰμί πάσας τάς ἡμέρας ἕως ταῆς συντελείας τῶν αἰώνων».( 28,30).
π.Γ.Στ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου