Τήν Κυριακήν, 3ην /16ην Νοεμβρίου 2014, ἑωρτάσθη ἡ ἑορτή τῆς μνήμης τῆς ἀνακομιδῆς τοῦ λειψάνου τοῦ ἁγίου ἐνδόξου μεγαλομάρτυρος Γεωργίου τοῦ Τροπαιοφόρου εἰς τόν Ἱερόν προσκυνηματικόν Ναόν αὐτοῦ τοῦ Πατριαρχείου, κέντρον τῆς λατρείας τῆς Ἑλληνορθοδόξου Ἀραβοφώνου Κοινότητος αὐτοῦ, ἐν τῇ πόλει τῆς Λύδδης τοῦ κράτους τοῦ Ἰσραήλ.
Κατά τήν ἑορτήν ταύτην ἑορτάζεται οὐχί ἡ μνήμη τοῦ μαρτυρίου τοῦ Ἁγίου, ἀλλά τό γεγονός τῆς ἀνακομιδῆς τοῦ τιμίου λειψάνου αὐτοῦ ἐκ τοῦ τόπου τοῦ μαρτυρίου αὐτοῦ εἰς Ρώμην περί τό 305 μ.Χ., εἰς τόν τόπον τῆς καταγωγῆς αὐτοῦ ἐκ μητρός καί δή τοῦ ἐνταφιασμοῦ αὐτοῦ εἰς τήν πόλιν τῆς Λύδδης, ἔνθα ἀπ’ ἀρχῆς, συμφώνως πρός τό βιβλίον τῶν Πράξεων τῶν Ἀποστόλων ὑπῆρχε πρωτοχριστιανική Κοινότης. (Πράξ. 9,32-35).
Ἐπί τοῦ τάφου, εἰς τόν ὁποῖον μετεκομίσθη τό ἱερόν λείψανον τοῦ ἁγίου Γεωργίου εἰς Λύδδαν, ἔκτισε μεγαλοπρεπῆ Ναόν ἡ μήτηρ τοῦ ἁγίου Κωνσταντίνου ἁγία Ἑλένη, ἐλθοῦσα εἰς τήν Ἁγίαν Γῆν κατά τήν δεκαετίαν 326-336 μ.Χ.
Εἰς τόν μεγαλοπρεπῆ ἱερόν Ναόν τοῦτον, τόν διασωθέντα διά μέσου τῶν αἰώνων εἰς μνήμην καί τιμήν τοῦ Ἁγίου Γεωργίου, παρά τό γεγονός ὅτι τό ἥμισυ αὐτοῦ ἐλήφθη εἰς χρόνους ἀγνώστους ἡμῖν καί χρησιμοποιεῖται ὡς τέμενος ἕως τῆς σήμερον, ἐτελέσθη θεία Λειτουργία τήν πρωΐαν τῆς ὡς ἄνω ἡμέρας, προεξάρχοντος τῆς Α.Θ.Μ. τοῦ Πατρός ἡμῶν καί Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου, συλλειτουργούντων Αὐτῷ τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἰόππης κ. Δαμασκηνοῦ, τοῦ Γέροντος Ἀρχιγραμματέως Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου καί τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Λύδδης κ. Δημητρίου, Ἁγιοταφιτῶν Ἱερομονάχων, Ἀραβοφώνων Πρεσβυτέρων, τοῦ Ἀρχιδιακόνου π. Εὐλογίου καί τοῦ Ἱεροδιακόνου π. Διονυσίου, παρουσίᾳ τοῦ ἐκπροσώπου τῆς Ἑλληνικῆς Πρεσβείας εἰς τό Ἰσραήλ κ. Ἀλεξάνδρου Γεννηματᾶ τοῦ Πρέσβεως τῆς Κυπριακῆς Δημοκρατίας εἰς Ἰσραήλ κ. Παναγῆ καί τῆς Πρέσβεως τῆς Ρουμανίας εἰς τό Ἰσραήλ κ. Ἀνδρέα, ψαλλούσης ἀραβιστί τῆς χορῳδίας τῆς Κοινότητος τῆς Λύδδης καί μετέχοντος διά προσκύνησιν εἰς τόν τάφον τοῦ Ἁγίου πολλοῦ πιστοῦ λαοῦ ἐκ Λύδδης καί ἐξ ἄλλων περιοχῶν τοῦ Ἰσραήλ καί τῶν κατεχομένων περιοχῶν, οὐχί βεβαίως ὡς κατά τά προηγούμενα ἔτη, λόγῳ τῆς ραγδαίας βροχοπτώσεως.
Εἰς τό Κοινωνικόν τῆς θείας Λειτουργίας ὁ Μακαριώτατος ἐκήρυξε τόν θεῖον λόγον εἰς τούς πιστούς, ἔχοντα οὕτως ἑλληνιστί:
«Ἀξίως τοῦ ὀνόματος ἐπολιτεύσω στρατιῶτα Γεώργιε. Τόν σταυρόν γάρ τοῦ Χριστοῦ, ἐπ’ ὤμων ἀράμενος, τήν ἐκ διαβολικῆς πλάνης χερσωθεῖσαν γῆν ἐκαλλιέργησας καί τήν ἀκανθώδη θρησκείαν τῶν εἰδώλων ἐκριζώσας τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως κλῆμα κατεφύτευσας.
Ὅθεν βλυστάνεις ἰάματα τοῖς ἐν πάσῃ τῇ οἰκουμένῃ πιστοῖς καί Τριάδος γεωργός δίκαιος ἀνεδείχθης. Πρέσβευε, δεόμεθα, ὑπέρ εἰρήνης τοῦ κόσμου καί σωτηρίας τῶν ψυχῶν ἡμῶν», ἀναφωνεῖ ὁ μελῳδός τῆς Ἐκκλησίας.
Ὅθεν βλυστάνεις ἰάματα τοῖς ἐν πάσῃ τῇ οἰκουμένῃ πιστοῖς καί Τριάδος γεωργός δίκαιος ἀνεδείχθης. Πρέσβευε, δεόμεθα, ὑπέρ εἰρήνης τοῦ κόσμου καί σωτηρίας τῶν ψυχῶν ἡμῶν», ἀναφωνεῖ ὁ μελῳδός τῆς Ἐκκλησίας.
Ἀγαπητοί ἐν Χιρστῷ ἀδελφοί,
Εὐλαβεῖς φιλέορτοι Χριστιανοί καί προσκυνηταί.
Εὐλαβεῖς φιλέορτοι Χριστιανοί καί προσκυνηταί.
Μέγα καί θαυμαστόν ἀληθῶς γεγονός ἑορτάζεται σήμερον ἐν τῇ ἱστορικῇ πόλει ὑμῶν Λύδδῃ, ἡ τῶν ἐγκαινίων μνήμη τοῦ ἀρχαιοπρεποῦς ἱεροῦ τούτου ναοῦ ἐπωνύμου τοῦ ἁγίου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου τοῦ Τροπαιοφόρου, δηλονότι τῆς καταθέσεως τοῦ τιμίου σώματος αὐτοῦ.
Εἶναι δέ μέγα καί θαυμαστόν τό γεγονός τοῦτο, διότι ὁ Ἅγιος Γεώργιος ἐκδυθείς σῶμα τό φθαρτόν, στολήν ἀθανασίας ὡς μάρτυς νικηφόρος, ἐπενεδύθη Χριστῷ». Ἡ στολή ἀθανασίας τῆς ὁποίαν ἐνεδύθη ὁ Ἅγιος Γεώργιος δέν εἶναι ἄλλη ἀπό τήν ἀφθαρσίαν τοῦ ἱεροῦ λειψάνου τοῦ σώματός του, τό ὁποῖον μετεκομίσθη ἀπό τόν τόπον τοῦ μαρτυρίου του εἰς τήν ἐνταῦθα γῆν τῶν γεννητόρων του καί κατετέθη ἐν τῷ κενοταφίῳ, τό σῳζόμενον ἐντός τοῦ ἱεροῦ Ναοῦ τούτου.
Ἀπολαμβάνουν ἰδιαιτέρας τιμῆς οἱ ἅγιοι μάρτυρες καί σύν αὐτοῖς ὁ μέγας Γεώργιος, διότι μέ τόν μαρτυρικόν του θάνατον ἀνεδείχθησαν μιμηταί τοῦ σταυρικοῦ πάθους τοῦ Χριστοῦ. Ἐπί πλέον ἐγένοντο κοινωνοί τοῦ μαρτυρικοῦ αἵματος τοῦ Χριστοῦ. Ὡς ἄλλοι δέ ἀπόστολοι, οἱ μάρτυρες ἐβεβαίωσαν ἀφ’ ἑνός τήν Ἀνάστασιν τοῦ Χριστοῦ καί ἐσφράγισαν ἀφ’ ἑτέρου μέ τό αἷμα των τήν ἀλήθειαν τῆς χριστιανικῆς πίστεως.
Σταυρῷ τόν ὑψωθέντα μιμούμενοι Χριστόν, λέγει ὁ μελῳδός ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός, λελυτρωμένοι μάρτυρες σοφοί, τῷ αἵματι τοῦ σαρκί παθόντος δι’ ἡμᾶς ὑπέρ αὐτοῦ προθύμως εἵλεσθε, κενῶσαι τά οἰκεῖα αἵματα διό ἀπαύστως αὐτῷ συμβασιλεύετε.
Ὁ ἅγιος Γεώργιος, ἀγαπητοί μου, ὄντως συμβασιλεύει τῷ Χριστῷ.
Καί τοῦτο διότι «τόν σταυρόν γάρ τοῦ Χριστοῦ ἀράμενος ἐπ’ ὤμων τήν ἐκ διαβολικῆς πλάνης χερσωθεῖσαν γῆν ἐκαλλιέργησεν καί τήν ἀκανθώδη θρησκείαν τῶν εἰδώλων ἐκριζώσας τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως κλῆμα κατεφύτευσεν».
Μέ ἄλλα λόγια, ὁ ἔνθεος ζηλωτής τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ Γεώργιος, μέ τό μαρτυρικόν αὐτοῦ αἷμα ἐπεσφράγισε τό κήρυγμα τοῦ εὐαγγελικοῦ λόγου, διά τοῦ ὁποίου ἐφωταγώγησε τά πέρατα τῆς γῆς καί ἀπεδίωξε τό σκότος τῆς εἰδωλομανίας καί τῆς θεοποιήσεως τῶν ἀντιχρίστων Ρωμαίων αὐτοκρατόρων.
Ἡ διά λόγου καί ἔργου ἀποδειχθεῖσα πίστις τοῦ Γεωργίου εἰς Χριστόν σταυρωθέντα καί ἀναστάντα, κατέστησεν αὐτόν συνόμιλον μέ τόν Πρωτομάρτυρα Στέφανον, ὡς τοῦτο καταδείκνυται ἐκ τῆς προσευχῆς αὐτοῦ ὀλίγον πρίν τοῦ μαρτυρικοῦ τέλους αὐτοῦ εἰπών: «Δέσποτα Θεέ ἐπουράνιε, ἔπιδε ἐπί τῇ ταπεινώσει μου, ἐπάκουσόν μου δέομαι τῇ ὥρᾳ ταύτῃ καί πρόσδεξαι μου τήν ψυχήν ἐν εἰρήνῃ καί συναρίθμησον με τοῖς ἠγαπηκόσι τό Ἅγιον ὄνομά Σου. Συγχώρησον δέ καί τοῖς ἔθνεσιν (τοῖς εἰδωλολάτραις),δι’ ὅσα εἰς ἡμᾶς διεπράξαντο καί φώτισον, Κύριε, τούς ὀφθαλμούς τῆς καρδίας αὐτῶν εἰς τήν ἐπίγνωσιν τῆς σῆς ἀληθείας, ὅτι πάντας θέλεις σωθῆναι…».
Οἱ προσευχητικοί οὗτοι λόγοι τοῦ ἁγίου Γεωργίου φανερώνουν τό ἀκραιφνές καί γνήσιον αὐτοῦ χριστιανικόν φρόνημα. Φανερώνουν ὅτι ὁ Γεώργιος εἶχε νοῦν Χριστοῦ, μιμούμενος τόν Ἀπόστολον Παῦλον λέγοντα: «ἡμεῖς δέ νοῦν Χριστοῦ ἔχομεν» (Α’ Κορ. 2,16). Τοῦτο σημαίνει ἀγαπητοί μου ὅτι μόνον ὁ ἀναγεννημένος ἐκ τοῦ Πνεύματος τοῦ ἁγιου ἄνθρωπος δύναται νά κατανοήσῃ τήν δύναμιν τῆς θυσιαστικῆς καί σταυρικῆς ἀγάπης, ἡ ὁποία ἀγάπη κατά τόν θεῖον Παῦλον, «οὐ ζητεῖ τά ἑαυτῆς», (Α’ Κορ. 13,5). Αὐτήν ἀκριβῶς τήν ἀγάπην παραγγέλλει ὁ Θεός Λόγος, Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, εἰς τούς φιλοῦντας Αὐτόν λέγων: «Ἠκούσατε ὅτι ἐρρέθη, ἀγαπήσεις τόν πλησίον σου καί μισήσεις τόν ἐχθρόν σου. Ἐγώ δέ λέγω ὑμῖν, ἀγαπᾶτε τούς ἐχθρούς ὑμῶν, εὐλογεῖτε τούς καταρωμένους ὑμᾶς, καλῶς ποιεῖτε τοῖς μισοῦσιν ὑμᾶς καί προσεύχεσθε ὑπέρ τῶν ἐπηρεαζόντων ὑμᾶς καί διωκόντων ὑμᾶς», ( Ματθ. 5,44).
Τά πνευματικά αὐτά ὅπλα, δηλονότι τά τοῦ φωτός τοῦ Εὐαγγελίου τοῦ Χριστοῦ παραγγέλλει διά τοῦ ζωντανοῦ παραδείγματός του, ὁ ἅγιος Γεώργιος νά ἀναλάβωμεν πάντες οἱ τιμῶντες αὐτόν. Καί τοῦτο διότι, ὡς λέγει ὁ θεῖος Παῦλος: « οὐκ ἔστιν ἡμῖν ἡ πάλη πρός αἷμα καί σάρκα, ἀλλά πρός τάς ἀρχάς, πρός τάς ἐξουσίας, πρός τούς κοσμοκράτορας τοῦ σκότους τοῦ αἰῶνος τούτου», (Ἐφ. 6,12). Ἐξ ἄλλου τήν κτηνωδίαν τῶν κοσμοκρατόρων τοῦ σκότους τῆς συγχρόνου ἡμῶν ἐποχῆς ὑπαινίσσεται καί ὁ προφητάναξ Δαυΐδ λέγων: «ἤνοιξαν ἐπ’ ἐμέ τό στόμα αὐτῶν ὡς λέων ἁρπάζων καί ὠρυόμενος» ( Ψαλμ. 21,14).
Ναί, ἀγαπητοί μου, ἡ πάλη καί ὁ πόλεμός μας εἶναι πρός τούς κοσμοκράτορας, πού ἄρχουν ἐπί τοῦ πλήθους τῶν ἀνθρώπων, τῶν βυθισμένων εἰς τό ἠθικόν σκότος, τό ὁποῖον ἐπικρατεῖ εἰς τόν αἰῶνα μας. Καλούμεθα λοιπόν νά παλαίσωμεν πρός τά πνευματικά ὄντα, τά ὁποῖα εἶναι γεμᾶτα πονηρίαν καί τά ὁποῖα κατοικοῦν εἰς τούς ὁρίζοντας πού εἶναι ἐπάνω ἀπό τόν ἀέρα: «…πρός τά πνευματικά τῆς πονηρίας ἐν τοῖς ἐπουρανίοις», (Ἐφ. 6,12).
Αὐτήν ἀκριβῶς τήν πάλην, δηλονότι πρός τά πνευματικά τῆς πονηρίας ἐν τοῖς ἐπουρανίοις ἀνέλαβε καί ἐξῆλθεν Τροπαιοφόρος ὁ φίλος καί μάρτυς τοῦ Χριστοῦ Γεώργιος ὁ ἀξιοθαύμαστος, ὡς ἀναφωνεῖ καί ὁ μελῳδός τῆς Ἐκκλησίας λέγων: «Νόες σου κατεπλάγησαν ὁρῶντες τήν ἀνδρείαν ἄνωθεν Γεώργιε, πῶς ἀγχεμάχοις ὅπλοις κατεπάλαισας ἄσαρκον ἐχθρόν, τόν πάλαι τούς Γενάρχας ἐν Παραδείσῳ πτερνίσαντα».
Δεηθῶμεν τοῦ Πατρός τῶν φώτων Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὅπως διά πρεσβειῶν τῆς ὑπερευλογημένης Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου καί ἀειπαρθένου Μαρίας καί τῶν ἱκεσιῶν τοῦ Πολιούχου ὑμῶν Γεωργίου τοῦ μεγαλομάρτυρος κατευθύνῃ τά διαβήματα ἡμῶν πρός λιμένα σωτήριον καί πρός φῶς τό ἀνέσπερον. Ἀμήν».
Μετά τήν ἀπόλυσιν τῆς θείας Λειτουργίας ὁ καθηγούμενος τοῦ προσκυνήματος Ἀρχιμανδρίτης π. Νικόδημος παρέθεσε δεξίωσιν εἰς τό ἡγουμενεῖον, εὐχαριστῶν τόν Μακαριώτατον διά τό ἐνδιαφέρον αὐτοῦ διά τό ποίμνιον καί διά τήν τιμήν τῆς παρουσίας αὐτοῦ εἰς τήν ἑορτήν.
Ἀπαντῶν ὁ Μακαριώτατος, ὑπεγράμμισε τό γεγονός ὅτι ὁ Ἅγιος Γεώργιος εἶναι οἰκουμενικός ἅγιος δι’ ὅλας τάς Ἐκκλησίας, μαρτυρήσας διά τήν ἀγάπην τοῦ Χριστοῦ.
Ἀπαντῶν ὁ Μακαριώτατος, ὑπεγράμμισε τό γεγονός ὅτι ὁ Ἅγιος Γεώργιος εἶναι οἰκουμενικός ἅγιος δι’ ὅλας τάς Ἐκκλησίας, μαρτυρήσας διά τήν ἀγάπην τοῦ Χριστοῦ.
Μετά τήν δεξίωσιν ταύτην, περί τήν μεσημβρίαν ὁ καθηγούμενος π. Νικόδημος καί τό Συμβούλιον τῆς Κοινότητος παρέθεσαν τράπεζαν εἰς τήν αἴθουσαν ἐκδηλώσεων τῆς Κοινότητος, εἰς τήν ὁποίαν τράπεζαν παρεκάθισεν ὁ Μακαριώτατος καί ἡ συνοδεία Αὐτοῦ, οἱ προσκληθέντες καί μετέχοντες εἰς τήν θ. Λειτουργίαν Πρέσβεις τῶν Ὀρθοδόξων κρατῶν εἰς Ἰσραήλ, ὁ Δήμαρχος τῆς πόλεως Λύδδης, μέλη τῆς Κοινότητος καί ἄλλοι προσκεκλημενοι
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου