Η εορτή των Αγίων Αρχαγγέλων στην Ιόππη (VIDEO+ΦΩΤΟ)

από το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων - εκ της Αρχιγραμματείας

Τήν Παρασκευήν, 8ην/21ην Νοεμβρίου 2014, ἑωρτάσθη ἡ ἑορτή τῶν ἁγίων Ἀρχαγγέλων Μιχαήλ καί Γαβριήλ καί πασῶν τῶν ἐπουρανίων δυνάμεων εἰς τήν ἐπ’ ὀνόματι αὐτῶν Ἱεράν Μονήν τοῦ Πατριαρχείου, τήν κειμένην εἰς τήν παραλίαν τῆς πόλεως Ἰόππης. Τόν Ναόν τῆς Ἱερᾶς Μονῆς ταύτης, καέντα παντελῶς κατά τήν δεκαετίαν τοῦ 1950 ἀνεκαίνισεν ἰδίαις δαπάναις ὁ καί Προϊστάμενος αὐτῆς, Σεβασμιώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Ἰόππης κ. Δαμασκηνός.

Τῆς θείας Λειτουργίας ταύτης τήν πρωΐαν τῆς ὡς ἄνω ἡμέρας τῆς ἑορτῆς προεξῆρξεν ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, συλλειτουργούντων Αὐτῷ τοῦ Σεβασμιωτάτων Μητροπολιτῶν Ναζαρέτ κ. Κυριακοῦ, τῶν Σεβασμιωτάτων Ἀρχιεπισκόπων Ἰόππης κ. Δαμασκηνοῦ, Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου, Ἰορδάνου κ. Θεοφυλάκτου, Ἱεραπόλεως κ. Ἰσιδώρου, Ἀνθηδῶνος κ. Νεκταρίου, Ἁγιοταφιτῶν Ἱερομονάχων τῶν ὁμόρων πόλεων τῆς Ρέμλης- Ἀρχιμανδρίτου π. Νήφωνος, Λύδδης- Ἀρχιμανδρίτου π. Νικοδήμου, τοῦ Ἐξάρχου Ἀθηνῶν Ἀρχιμανδρίτου π. Δαμιανοῦ, τοῦ ἡγουμένου Φχές Ἀρχιμανδρίτου π. Ἱερωνύμου, τοῦ Ἀρχιμανδρίτου π. Ματθαίου, τοῦ Ἀρχιμανδρίτου π. Τιμόφτη, τοῦ ἐφημερίου Ἰόππης Πρεσβυτέρου π. Κωνσταντίν καί ἄλλων ἀραβοφώνων Πρεσβυτέρων π. Κωνσταντίνου, τῇ ψαλμῳδίᾳ ἑλληνιστί Ἱεροψαλτῶν προσκεκλημένων ἐκ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ὑπό τοῦ Καθηγουμένου Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἰόππης κ. Δαμασκηνοῦ καί ἀραβιστί ὑπό τοῦ Ἱεροψάλτου τῆς Κοινότητος τῆς Ἰόππης, τῇ παρουσίᾳ  ἐκπροσώπου τῆς Πρεσβείας τῆς Ἑλλάδος εἰς τό Ἰσραήλ καί τοῦ Γενικοῦ Προξένου τῆς Ἑλλάδος εἰς τά Ἱεροσόλυμα κ. Γεωργίου Ζαχαριουδάκη, τοῦ Στρατιωτικοῦ Ἀκολούθου τῆς Ἑλληνικῆς Πολεμικῆς Ἀεροπορίας  κ. Εὐαγγέλου Παναγιώτου μετά συνεργατῶν αὐτοῦ,  τῆς Πρέσβεως τῆς Ρουμανίας εἰς τό Ἰσραήλ κ. Andrea Păstârnac, τοῦ Πρέσβεως τῆς Μολδαβίας εἰς τό Ἰσραήλ καί τοῦ Διευθυντοῦ τοῦ Τμήματος Θρησκευτικῶν Ὑποθέσεων τοῦ Ὑπουργείου Θρησκευμάτων τοῦ Ἰσραήλ κ. Σεζάρ Μαρζῆε καί τῇ εὐλαβεῖ προσευχῇ Ἀραβοφώνων, Ρωσοφώνων καί Ρουμανοφώνων πιστῶν, μελῶν τῆς ἐνορίας τῆς Ἰόππης καί προσκυνητῶν ἐξ Ἑλλάδος καί Ρωσίας καί μελῶν τοῦ σωμάτων τῶν Προσκόπων, οἵτινες καί εἶχον ὑποδεχθῆ τόν Μακαριώτατον ἅμα τῇ ἀφίξει Αὐτοῦ.

Πρός τό εὐσεβές ἐκκλησίασμα τοῦτο ἐκήρυξε τόν θεῖον Λόγον ὁ Μακαριώτατος ἑλληνιστί ὡς ἕπεται:

«Σέ τόν ἀρρήτως ἑνώσαντα τοῖς ἐπουρανίοις Χριστέ τά ἐπίγεια καί μίαν Ἐκκλησίαν ἀποτελέσαντα Ἀγγέλων καί ἀνθρώπων ἀκαταπαύστως μεγαλύνομεν», ἀναφωνεῖ ὁ μελῳδός τῆς Ἐκκλησίας.

Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,
Εὐλαβεῖς φιλέορτοι Χριστιανοί καί προσκυνηταί,

Χαίρει χαρᾷ σήμερον τά τῆς Ἐκκλησίας πέρατα ἐπί τῇ ἑορτίῳ μνήμῃ τῆς συνάξεως τῶν Ἀρχιστρατήγων Μιχαήλ καί Γαβριήλ καί τῶν λοιπῶν ἁγίων ἀσωμάτων καί οὐρανίων ταγμάτων.

Ἰδιαιτέρως δέ χαίρει χαρᾷ μεγάλῃ ἡ βιβλική πόλις ὑμῶν Ἰόππη, ἡ τελοῦσα ὑπό τήν προστασίαν τῶν ἁγίων Ἀρχαγγέλων τοῦ Θεοῦ καί Σωτῆρος Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Ἐάν οἱ ἄνθρωποι ἀποτελοῦν τήν κορωνίδα τῆς ὁρατῆς καί ἐπιγείου τοῦ Θεοῦ Δημιουργίας, οἱ ἄγγελοι ἀποτελοῦν τήν κορωνίδα τῆς ἀοράτου καί ἐπουρανίου τοιαύτης. «Λόγῳ Σου τῷ ἐνυποστάτῳ», λέγει ὁ μελῳδός, «τήν ἄϋλον οὐσίαν τῆς τῶν Ἀγγέλων πληθύος δημιουργήσας φῶτα ἀνέδειξας οἰκτίρμον, τοῦ ἀρρήτου φωτός πληρούμενα ἀπαύστως, εὐλογητός εἶ κράζοντα, ὁ Θεός εἰς τούς αἰῶνας».

Μέ ἄλλα λόγια, ὁ Δημιουργός τῶν λογικῶν ἀΰλων καί ἀοράτων φύσεων, δηλονότι τῶν ἀγγέλων, εἶναι Κύριος ὁ Θεός ὡς διδάσκει ὁ θεῖος Παῦλος λέγων: «ὅτι ἐν αὐτῷ ἐκτίσθη τὰ πάντα, τὰ ἐν τοῖς οὐρανοῖς καὶ τὰ ἐπὶ τῆς γῆς, τὰ ὁρατὰ καὶ τὰ ἀόρατα, εἴτε θρόνοι εἴτε κυριότητες εἴτε ἀρχαὶ εἴτε ἐξουσίαι· τὰ πάντα δι’ αὐτοῦ καὶ εἰς αὐτὸν ἔκτισται», (Κολ. 1,16). Κατά τόν μέγαν Βασίλειον, «τάς λογικάς καί ἀοράτους φύσεις τῶν Ἀγγέλων ἐδημιούργησεν ὁ Θεός πρίν ἀπό τόν κόσμον», (Λόγος εἰς τήν Ἐξαήμερον).

Κύριον ἔργον τῶν ἀγγέλων εἶναι νά δοξολογοῦν τόν Θεόν «Ἀγγέλοις ἔργον δοξολογεῖν Θεόν. Πάσῃ τῇ στρατιᾷ τῶν ἐπουρανίων ἕν τοῦτο ἔργον, δόξαν ἀναπέμπειν τῷ κτίσαντι», λέγει ὁ Μέγας Βασίλειος. (ΕΠΕ, 5,128). Τοῦτο δέ περιγράφει ὁ Προφήτης Ἰεζεκιήλ εἰς τά θεῖα ὁράματα αὐτοῦ, ὡς λέγει καί ὁ μελῳδός: «Τά τῶν ἀγγέλων τάγματα, ἐν ποικίλῃ μορφῇ κατιδών, Ἰεζεκιήλ προϊστορῶν ἐκήρυττεν. Ἐν οἷς ἐξαπτέρυγα τά Σεραφείμ παρίσταται καί τά Χερουβίμ πολυομμάτων ἐκύκλουν, μεθ᾽ ὧν τούς Ἀρχαγγέλους, ἠλεκτρίνους ἑώρα, Χριστόν δοξολογοῦντας εἰς πάντας τούς αἰῶνας».

Ἐξάλλου ὁ Προφήτης Ἠσαΐας περιγράφων τό ὅραμά του, λέγει: «Εἶδον τόν Κύριον καθήμενον ἐπί θρόνου ὑψηλοῦ καί ἐπῃρμένου καί πλήρης τῆς δόξης ὁ οἷκος αὐτοῦ. Καί Σεραφείμ εἰστήκεισαν κύκλῳ αὐτοῦ… καί ἔλεγον: ἅγιος, ἅγιος, ἅγιος Κύριος Σαβαώθ, πλήρης πᾶσα ἡ γῆ τῆς δόξης αὐτοῦ», (Ἠσ. 6,2-3).
Ἔργον ἐπίσης τῶν ἀγγέλων εἶναι ἡ διακονία τοῦ Θεοῦ «εὐλογεῖτε τόν Κύριον, -ἀναφωνεῖ ὁ Προφήτης Δαυίδ-, πάντες οἱ ἄγγελοι Αὐτοῦ, εὐλογεῖτε τόν Κύριον πᾶσαι αἱ δυνάμεις Αὐτοῦ , λειτουργοί αὐτοῦ ποιοῦντες τό θέλημα αὐτοῦ», (Ψαλμ. 102, 20-21). Οἱ ἄγγελοι λέγει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, «πάντες εἰσι λειτουργικά πνεύματα εἰς διακονίαν ἀποστελλόμενα διά τούς μέλλοντας κληρονομεῖν σωτηρίαν», (Ἑβρ. 1, 14).

Τήν διακονίαν ταύτην, δηλονότι τῆς ἀπό τοῦ Θεοῦ ἀποστολῆς αὐτῶν τῶν ἀγγέλων εἰς τούς ἀνθρώπους ἐπετέλουν οἱ διαπρεπέστατοι τῶν ἀσωμάτων Μιχαήλ καί Γαβριήλ. Διά τοῦτο καί ἡ ἁγία ἡμῶν Ἐκκλησία τιμᾷ ἰδιαζόντως τήν πανέορτον αὐτῶν μνήμην σήμερον, ψάλλουσα: «Ἄρχων Ἀγγέλων πέφυκε Μιχαήλ ὁ Ἀρχάγγελος ἀλλά συδοξάζεται, αὐτῷ λαμπρότερον ὁ μύστης τῆς χάριτος καί τῆς Παρθένου Μαρίας μνήστωρ σεπτός ὁ τῶν ἀσωμάτων, Στρατηγός ἐπαξίως, χαράν προδιαγγέλλων Γαβριήλ τοῖς βοῶσι. Λαός ὑπερυψοῦτε Χριστόν εἰς τούς αἰῶνας».

Μέ ἄλλα λόγια ἀγαπητοί μου, οἱ θεῖοι νόες Μιχαήλ καί Γαβριήλ ἀναδεικνύονται προστάται πάντων τῶν τιμώντων αὐτούς ἀνθρώπων. Τοῦτο δέ σημαίνει ὅτι κάθε ἄνθρωπος πιστός ἔχει καί τό φύλακα ἄγγελόν του, ὡς μνημονεύει εἰς τούς Κυριακούς λόγους ὁ Εὐαγγελιστής Ματθαῖος: «λέγω γάρ ὑμῖν ὅτι οἱ ἄγγελοι αὐτῶν ἐν οὐρανοῖς διά παντός βλέπουσι τό πρόσωπον τοῦ Πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς», (Ματθ. 18,10). Οἱ ἄγγελοι οἱ ὁποῖοι ἔχουν παρρησίαν ἐνώπιον τοῦ θρόνου τοῦ Θεοῦ ἀναλαμβάνουν τήν μέριμναν καί προσταίαν τῶν δικαίων, δηλονότι τῶν πιστῶν καί ταπεινῶν τῇ καρδίᾳ, ὡς λέγει καί ὁ Δαυΐδ: “Παρεμβαλεῖ ἄγγελος Κυρίου κύκλῳ τῶν φοβουμένων αὐτόν καί ρύσεται αὐτούς”. ( Ψαλμ. 33,8),

Οὐχ ἦττον ὅμως οἱ ἄγγελοι καί δή οἱ ἀρχάγγελοι Μιχαήλ καί Γαβριήλ διακρίνονται διά τήν συμβολήν καί συμμετοχήν αὐτῶν εἰς μεγάλα γεγονότα τῆς ἱστορίας τῆς θείας ἀποκαλύψεως, δηλονότι τοῦ μυστηρίου τῆς θείας ἐν Χριστῷ Οἰκονομίας. Ἄγγελος ἐπί παραδείγματι ἐπαρουσιάσθη ἐνώπιον τοῦ Ἰησοῦ τοῦ Ναυῆ, ὅταν οὗτος προετοιμάζετο νά εἰσέλθῃ εἰς τήν Ἱεριχώ λέγων: “ἐγώ ἀρχιστράτηγος δυνάμεως Κυρίου νυνί παραγέγονα… λῦσαι τό ὑπόδημα ἐκ τῶν ποδῶν σου, ὁ γάρ τόπος, ἐφ᾽ ᾧ νῦν ἔστηκας ἐπ᾽ αὐτοῦ ἅγιός ἐστι”, (Ναυῆ 5, 13-16). Ὁ ἄγγελος Γαβριήλ ἀπεστάλη ὑπό τοῦ Θεοῦ εἰς πόλιν Γαλιλαίας Ναζαρέτ πρός Παρθένον Μαριάμ καί εἶπεν αὐτῇ: Χαῖρε κεχαριτωμένη, ὁ Κύριος μετά σοῦ, εὐλογημένη σύ ἐν γυναιξίν”, (Λουκ. 1, 26-28).

Ἰδιαιτέραν μνήμην ποιεῖται σήμερον ἡ ἁγία τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησία τοῦ διαπρεπεστάτου Ταξιάρχου τῶν ἀσωμάτων Δυνάμεων Μιχαήλ διά τάς πολλάς αὐτοῦ εὐεργεσίας καί χάριτας τῷ ἀνθρωπίνῳ ἡμῶν γένει. Οὗτος ἰδών τόν ἀποστάτην ἄγγελον τόν σατανᾶν πεσόντα συνήγαγε τούς τῶν ἀγγέλων χορούς καί εἰπών, Πρόσχωμεν, ὕμνησε μετά φωνῆς τόν τῶν ὅλων Κύριον λέγων: “Ἅγιος, Ἅγιος, Ἅγιος Κύριος Σαβαώθ”. Ἡ τοιαύτη λοιπόν συγκρότησις, ὡς λέγει ὁ Συναξαριστής, ὠνομάσθη Σύναξις τῶν Ἀγγέλων τοὐτέστι προσοχή καί ὁμόνοια καί ἕνωσις.

Δεηθῶμεν τοῦ προστάτου καί φύλακος τῆς ζωῆς ἡμῶν, ἵνα διά τῶν μεσιτειῶν αὐτοῦ καί τῶν πρεσβειῶν τῆς Ὑπεραγίας Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου καί ἀειπαρθένου Μαρίας τύχωμεν καί ἐν τῷ νῦν καί ἐν τῷ μέλλοντι αἰῶνι τῆς τοῦ Θεοῦ καί Πατρός χάριτος καί προστασίας, Ἀμήν».

Πολλοί τοῦ ἐκκλησιάσματος προσῆλθον εἰς τήν θείαν Κοινωνίαν εἰς πάντας δέ κατά τήν διανομήν τοῦ Ἀντιδώρου διένειμεν εἰκόνας ὁ Μακαριώτατος.

Μετά τήν θείαν Λειτουργίαν ὁ ἀνακαινίσας τήν Μονήν Σεβασμιώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Ἰόππης κ. Δαμασκηνός παράθεσεν εἰς τό ἡγουμενεῖον τῆς Μονῆς δεξίωσιν εἰς πάντας, εἰς δέ τήν Πατριαρχικήν Συνοδείαν καί τούς ἐκπροσώπους τῆς Ἑλληνικῆς Πρεσβείας εἰς τό Ἰσραήλ καί Προύχοντας τοῦ ποιμνίου πλουσίαν τράπεζαν.

Φωτογραφικό Υλικό

Διοίκηση και διάκριση

του Μητροπολίτη Φιλαδελφείας Βενεδίκτου

Kάθε επέτειος έχει την  βαρύτητά της και φέρει την ευθύνη της, αυθόρμητα έρχεται ο απολογισμός και επιστρατεύει τον συνήγορο ή διευκολύνει τον κατήγορο. Βρίσκεται μεταξύ επαίνου και αποδοκιμασίας, επιτυχίας και άρνησης. Ευτυχώς,  αναλογιζόμενοι ως αγιοταφιτική αδελφότητα  τα πεπραγμένα του Μακαριωτάτου Πατρός και Πατριάρχου μας, Κου κου ΘΕΟΦΙΛΟΥ του Γ  , θα σημειώσουμε ότι η ποιμαντορία του χαρακτηρίσθηκε  από σύνεση, ευγένεια και απλότητα. Ήδη τα εννέα χρόνια ( 9/22 Νοεμβρίου 2005/2014) στο Θρόνο του πρωτόθρονου Πατριαρχείου, μας έδειξαν πολλά και αναμένουμε έτι περισσότερα.

Επειδή υπάρχει  ο κίνδυνος ώστε η λεπτομερή αναφορά στα έργα του να χαρακτηρισθεί ως γραφικότητα, αφήνω αυτά να πείσουν τους επιφυλακτικούς και να επαναφέρουν τους προκατειλημμένους. Η αναφορά σ΄ αυτά δεν  γίνεται για να συντηρήσουμε εγωισμούς, αλλά να τροφοδοτήσουμε τις σελίδες της νεώτερης εκκλησιαστικής ιστορίας, για να διδαχθούμε οι υπόλοιποι, να θαυμάσουμε οι διάφοροι και να προβληματισθούν οι άλλοι.

Η πρωθιεραχική διακονία του στην Σιωνίτιδα  Εκκλησία βρέθηκε σε δύσκολες συγκυρίες, αλλά δεν χάθηκαν οι ευκαιρίες . Η ειρήνευση και η προκοπή είναι μέριμνά του. Παρ’ όλο που οι καταστάσεις δεν ήταν απόλυτα ευχάριστες ή εύκολες, κατάφερε να διοικήσει με διάκριση και να διακριθεί στην διοίκηση. Με αυτό τον τρόπο  τα νέφη δεν έγιναν μπόρες  και οι διαφωνίες δεν έγιναν ρωγμές.

Η παγκόσμια ειδησεογραφία πολλά μαρτυρεί και η τοπική επικαιρότητα αρκετά προδίδει, παρά ταύτα συνεχίζει ο Μακαριώτατος Κος  ΘΕΟΦΙΛΟΣ να οδηγεί το πλοίο της Μητέρας των Εκκλησιών σε λιμάνια απάνεμα, αψηφώντας τρικυμίες και προβλήματα. Εμείς θα συνεχίζουμε να προσευχόμαστε για να συνεχίσει να πλέει το σκάφος Της. Θα πετύχει ακόμη περισσότερα  έχοντας ως πυξίδα τις υϊικές ευχές μας και ως πηδάλιο την σκέψη  μας, για ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!

+ ο Φιλαδελφείας Βενέδικτος

Η εορτή της ανακομιδής του Αγίου Γεωργίου στην Λύδδα (VIDEO+ΦΩΤΟ) από το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων

Τήν Κυριακήν, 3ην /16ην Νοεμβρίου 2014, ἑωρτάσθη ἡ ἑορτή τῆς μνήμης τῆς ἀνακομιδῆς τοῦ λειψάνου τοῦ ἁγίου ἐνδόξου μεγαλομάρτυρος Γεωργίου τοῦ Τροπαιοφόρου εἰς τόν Ἱερόν προσκυνηματικόν Ναόν αὐτοῦ τοῦ Πατριαρχείου, κέντρον τῆς λατρείας τῆς Ἑλληνορθοδόξου Ἀραβοφώνου Κοινότητος αὐτοῦ, ἐν τῇ πόλει τῆς Λύδδης τοῦ κράτους τοῦ Ἰσραήλ.

Κατά τήν ἑορτήν ταύτην ἑορτάζεται οὐχί ἡ μνήμη τοῦ μαρτυρίου τοῦ Ἁγίου, ἀλλά τό γεγονός τῆς ἀνακομιδῆς τοῦ τιμίου λειψάνου αὐτοῦ ἐκ τοῦ τόπου τοῦ μαρτυρίου αὐτοῦ εἰς Ρώμην περί τό 305 μ.Χ., εἰς τόν τόπον τῆς καταγωγῆς αὐτοῦ ἐκ μητρός καί δή τοῦ ἐνταφιασμοῦ αὐτοῦ εἰς τήν πόλιν τῆς Λύδδης, ἔνθα ἀπ’ ἀρχῆς, συμφώνως πρός τό βιβλίον τῶν Πράξεων τῶν Ἀποστόλων ὑπῆρχε πρωτοχριστιανική Κοινότης. (Πράξ. 9,32-35).

Ἐπί τοῦ τάφου, εἰς τόν ὁποῖον μετεκομίσθη τό ἱερόν λείψανον τοῦ ἁγίου Γεωργίου εἰς Λύδδαν, ἔκτισε μεγαλοπρεπῆ Ναόν ἡ μήτηρ τοῦ ἁγίου Κωνσταντίνου ἁγία Ἑλένη, ἐλθοῦσα εἰς τήν Ἁγίαν Γῆν κατά τήν δεκαετίαν 326-336 μ.Χ.

Εἰς τόν μεγαλοπρεπῆ ἱερόν Ναόν τοῦτον, τόν διασωθέντα διά μέσου τῶν αἰώνων εἰς μνήμην καί τιμήν τοῦ Ἁγίου Γεωργίου, παρά τό γεγονός ὅτι τό ἥμισυ αὐτοῦ ἐλήφθη εἰς χρόνους ἀγνώστους ἡμῖν καί χρησιμοποιεῖται ὡς τέμενος ἕως τῆς σήμερον, ἐτελέσθη θεία Λειτουργία τήν πρωΐαν τῆς ὡς ἄνω ἡμέρας, προεξάρχοντος τῆς Α.Θ.Μ. τοῦ Πατρός ἡμῶν καί Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου, συλλειτουργούντων Αὐτῷ τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἰόππης κ. Δαμασκηνοῦ, τοῦ Γέροντος Ἀρχιγραμματέως Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου καί τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Λύδδης κ. Δημητρίου, Ἁγιοταφιτῶν Ἱερομονάχων, Ἀραβοφώνων Πρεσβυτέρων, τοῦ Ἀρχιδιακόνου π. Εὐλογίου καί τοῦ Ἱεροδιακόνου π. Διονυσίου, παρουσίᾳ τοῦ ἐκπροσώπου τῆς Ἑλληνικῆς Πρεσβείας εἰς τό Ἰσραήλ κ. Ἀλεξάνδρου Γεννηματᾶ τοῦ Πρέσβεως τῆς Κυπριακῆς Δημοκρατίας εἰς Ἰσραήλ κ. Παναγῆ καί τῆς Πρέσβεως τῆς Ρουμανίας εἰς τό Ἰσραήλ κ. Ἀνδρέα, ψαλλούσης ἀραβιστί τῆς χορῳδίας τῆς Κοινότητος τῆς Λύδδης καί μετέχοντος διά προσκύνησιν εἰς τόν τάφον τοῦ Ἁγίου πολλοῦ πιστοῦ λαοῦ ἐκ Λύδδης καί ἐξ ἄλλων περιοχῶν τοῦ Ἰσραήλ καί τῶν κατεχομένων περιοχῶν, οὐχί βεβαίως ὡς κατά τά προηγούμενα ἔτη, λόγῳ τῆς ραγδαίας βροχοπτώσεως.

Εἰς τό Κοινωνικόν τῆς θείας Λειτουργίας ὁ Μακαριώτατος ἐκήρυξε τόν θεῖον λόγον εἰς τούς πιστούς, ἔχοντα οὕτως ἑλληνιστί:

«Ἀξίως τοῦ ὀνόματος ἐπολιτεύσω στρατιῶτα Γεώργιε. Τόν σταυρόν γάρ τοῦ Χριστοῦ, ἐπ’ ὤμων ἀράμενος, τήν ἐκ διαβολικῆς πλάνης χερσωθεῖσαν γῆν ἐκαλλιέργησας καί τήν ἀκανθώδη θρησκείαν τῶν εἰδώλων ἐκριζώσας τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως κλῆμα κατεφύτευσας.
Ὅθεν βλυστάνεις ἰάματα τοῖς ἐν πάσῃ τῇ οἰκουμένῃ πιστοῖς καί Τριάδος γεωργός δίκαιος ἀνεδείχθης. Πρέσβευε, δεόμεθα, ὑπέρ εἰρήνης τοῦ κόσμου καί σωτηρίας τῶν ψυχῶν ἡμῶν», ἀναφωνεῖ ὁ μελῳδός τῆς Ἐκκλησίας.

Ἀγαπητοί ἐν Χιρστῷ ἀδελφοί,
Εὐλαβεῖς φιλέορτοι Χριστιανοί καί προσκυνηταί.

Μέγα καί θαυμαστόν ἀληθῶς γεγονός ἑορτάζεται σήμερον ἐν τῇ ἱστορικῇ πόλει ὑμῶν Λύδδῃ, ἡ τῶν ἐγκαινίων μνήμη τοῦ ἀρχαιοπρεποῦς ἱεροῦ τούτου ναοῦ ἐπωνύμου τοῦ ἁγίου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου τοῦ Τροπαιοφόρου, δηλονότι τῆς καταθέσεως τοῦ τιμίου σώματος αὐτοῦ.

Εἶναι δέ μέγα καί θαυμαστόν τό γεγονός τοῦτο, διότι ὁ Ἅγιος Γεώργιος ἐκδυθείς σῶμα τό φθαρτόν, στολήν ἀθανασίας ὡς μάρτυς νικηφόρος, ἐπενεδύθη Χριστῷ». Ἡ στολή ἀθανασίας τῆς ὁποίαν ἐνεδύθη ὁ Ἅγιος Γεώργιος δέν εἶναι ἄλλη ἀπό τήν ἀφθαρσίαν τοῦ ἱεροῦ λειψάνου τοῦ σώματός του, τό ὁποῖον μετεκομίσθη ἀπό τόν τόπον τοῦ μαρτυρίου του εἰς τήν ἐνταῦθα γῆν τῶν γεννητόρων του καί κατετέθη ἐν τῷ κενοταφίῳ, τό σῳζόμενον ἐντός τοῦ ἱεροῦ Ναοῦ τούτου.

Ἀπολαμβάνουν ἰδιαιτέρας τιμῆς οἱ ἅγιοι μάρτυρες καί σύν αὐτοῖς ὁ μέγας Γεώργιος, διότι μέ τόν μαρτυρικόν του θάνατον ἀνεδείχθησαν μιμηταί τοῦ σταυρικοῦ πάθους τοῦ Χριστοῦ. Ἐπί πλέον ἐγένοντο κοινωνοί τοῦ μαρτυρικοῦ αἵματος τοῦ Χριστοῦ. Ὡς ἄλλοι δέ ἀπόστολοι, οἱ μάρτυρες ἐβεβαίωσαν ἀφ’ ἑνός τήν Ἀνάστασιν τοῦ Χριστοῦ καί ἐσφράγισαν ἀφ’ ἑτέρου μέ τό αἷμα των τήν ἀλήθειαν τῆς χριστιανικῆς πίστεως.

Σταυρῷ τόν ὑψωθέντα μιμούμενοι Χριστόν, λέγει ὁ μελῳδός ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός, λελυτρωμένοι μάρτυρες σοφοί, τῷ αἵματι τοῦ σαρκί παθόντος δι’ ἡμᾶς ὑπέρ αὐτοῦ προθύμως εἵλεσθε, κενῶσαι τά οἰκεῖα αἵματα διό ἀπαύστως αὐτῷ συμβασιλεύετε.

Ὁ ἅγιος Γεώργιος, ἀγαπητοί μου, ὄντως συμβασιλεύει τῷ Χριστῷ.

Καί τοῦτο διότι «τόν σταυρόν γάρ τοῦ Χριστοῦ ἀράμενος ἐπ’ ὤμων τήν ἐκ διαβολικῆς πλάνης χερσωθεῖσαν γῆν ἐκαλλιέργησεν καί τήν ἀκανθώδη θρησκείαν τῶν εἰδώλων ἐκριζώσας τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως κλῆμα κατεφύτευσεν».

Μέ ἄλλα λόγια, ὁ ἔνθεος ζηλωτής τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ Γεώργιος, μέ τό μαρτυρικόν αὐτοῦ αἷμα ἐπεσφράγισε τό κήρυγμα τοῦ εὐαγγελικοῦ λόγου, διά τοῦ ὁποίου ἐφωταγώγησε τά πέρατα τῆς γῆς καί ἀπεδίωξε τό σκότος τῆς εἰδωλομανίας καί τῆς θεοποιήσεως τῶν ἀντιχρίστων Ρωμαίων αὐτοκρατόρων.

Ἡ διά λόγου καί ἔργου ἀποδειχθεῖσα πίστις τοῦ Γεωργίου εἰς Χριστόν σταυρωθέντα καί ἀναστάντα, κατέστησεν αὐτόν συνόμιλον μέ τόν Πρωτομάρτυρα Στέφανον, ὡς τοῦτο καταδείκνυται ἐκ τῆς προσευχῆς αὐτοῦ ὀλίγον πρίν τοῦ μαρτυρικοῦ τέλους αὐτοῦ εἰπών: «Δέσποτα Θεέ ἐπουράνιε, ἔπιδε ἐπί τῇ ταπεινώσει μου, ἐπάκουσόν μου δέομαι τῇ ὥρᾳ ταύτῃ καί πρόσδεξαι μου τήν ψυχήν ἐν εἰρήνῃ καί συναρίθμησον με τοῖς ἠγαπηκόσι τό Ἅγιον ὄνομά Σου. Συγχώρησον δέ καί τοῖς ἔθνεσιν (τοῖς εἰδωλολάτραις),δι’ ὅσα εἰς ἡμᾶς διεπράξαντο καί φώτισον, Κύριε, τούς ὀφθαλμούς τῆς καρδίας αὐτῶν εἰς τήν ἐπίγνωσιν τῆς σῆς ἀληθείας, ὅτι πάντας θέλεις σωθῆναι…».

Οἱ προσευχητικοί οὗτοι λόγοι τοῦ ἁγίου Γεωργίου φανερώνουν τό ἀκραιφνές καί γνήσιον αὐτοῦ χριστιανικόν φρόνημα. Φανερώνουν ὅτι ὁ Γεώργιος εἶχε νοῦν Χριστοῦ, μιμούμενος τόν Ἀπόστολον Παῦλον λέγοντα: «ἡμεῖς δέ νοῦν Χριστοῦ ἔχομεν» (Α’ Κορ. 2,16). Τοῦτο σημαίνει ἀγαπητοί μου ὅτι μόνον ὁ ἀναγεννημένος ἐκ τοῦ Πνεύματος τοῦ ἁγιου ἄνθρωπος δύναται νά κατανοήσῃ τήν δύναμιν τῆς θυσιαστικῆς καί σταυρικῆς ἀγάπης, ἡ ὁποία ἀγάπη κατά τόν θεῖον Παῦλον, «οὐ ζητεῖ τά ἑαυτῆς», (Α’ Κορ. 13,5). Αὐτήν ἀκριβῶς τήν ἀγάπην παραγγέλλει ὁ Θεός Λόγος, Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, εἰς τούς φιλοῦντας Αὐτόν λέγων: «Ἠκούσατε ὅτι ἐρρέθη, ἀγαπήσεις τόν πλησίον σου καί μισήσεις τόν ἐχθρόν σου. Ἐγώ δέ λέγω ὑμῖν, ἀγαπᾶτε τούς ἐχθρούς ὑμῶν, εὐλογεῖτε τούς καταρωμένους ὑμᾶς, καλῶς ποιεῖτε τοῖς μισοῦσιν ὑμᾶς καί προσεύχεσθε ὑπέρ τῶν ἐπηρεαζόντων ὑμᾶς καί διωκόντων ὑμᾶς», ( Ματθ. 5,44).

Τά πνευματικά αὐτά ὅπλα, δηλονότι τά τοῦ φωτός τοῦ Εὐαγγελίου τοῦ Χριστοῦ παραγγέλλει διά τοῦ ζωντανοῦ παραδείγματός του, ὁ ἅγιος Γεώργιος νά ἀναλάβωμεν πάντες οἱ τιμῶντες αὐτόν. Καί τοῦτο διότι, ὡς λέγει ὁ θεῖος Παῦλος: « οὐκ ἔστιν ἡμῖν ἡ πάλη πρός αἷμα καί σάρκα, ἀλλά πρός τάς ἀρχάς, πρός τάς ἐξουσίας, πρός τούς κοσμοκράτορας τοῦ σκότους τοῦ αἰῶνος τούτου», (Ἐφ. 6,12). Ἐξ ἄλλου τήν κτηνωδίαν τῶν κοσμοκρατόρων τοῦ σκότους τῆς συγχρόνου ἡμῶν ἐποχῆς ὑπαινίσσεται καί ὁ προφητάναξ Δαυΐδ λέγων: «ἤνοιξαν ἐπ’ ἐμέ τό στόμα αὐτῶν ὡς λέων ἁρπάζων καί ὠρυόμενος» ( Ψαλμ. 21,14).

Ναί, ἀγαπητοί μου, ἡ πάλη καί ὁ πόλεμός μας εἶναι πρός τούς κοσμοκράτορας, πού ἄρχουν ἐπί τοῦ πλήθους τῶν ἀνθρώπων, τῶν βυθισμένων εἰς τό ἠθικόν σκότος, τό ὁποῖον ἐπικρατεῖ εἰς τόν αἰῶνα μας. Καλούμεθα λοιπόν νά παλαίσωμεν πρός τά πνευματικά ὄντα, τά ὁποῖα εἶναι γεμᾶτα πονηρίαν καί τά ὁποῖα κατοικοῦν εἰς τούς ὁρίζοντας πού εἶναι ἐπάνω ἀπό τόν ἀέρα: «…πρός τά πνευματικά τῆς πονηρίας ἐν τοῖς ἐπουρανίοις», (Ἐφ. 6,12).

Αὐτήν ἀκριβῶς τήν πάλην, δηλονότι πρός τά πνευματικά τῆς πονηρίας ἐν τοῖς ἐπουρανίοις ἀνέλαβε καί ἐξῆλθεν Τροπαιοφόρος ὁ φίλος καί μάρτυς τοῦ Χριστοῦ Γεώργιος ὁ ἀξιοθαύμαστος, ὡς ἀναφωνεῖ καί ὁ μελῳδός τῆς Ἐκκλησίας λέγων: «Νόες σου κατεπλάγησαν ὁρῶντες τήν ἀνδρείαν ἄνωθεν Γεώργιε, πῶς ἀγχεμάχοις ὅπλοις κατεπάλαισας ἄσαρκον ἐχθρόν, τόν πάλαι τούς Γενάρχας ἐν Παραδείσῳ πτερνίσαντα».

Δεηθῶμεν τοῦ Πατρός τῶν φώτων Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὅπως διά πρεσβειῶν τῆς ὑπερευλογημένης Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου καί ἀειπαρθένου Μαρίας καί τῶν ἱκεσιῶν τοῦ Πολιούχου ὑμῶν Γεωργίου τοῦ μεγαλομάρτυρος κατευθύνῃ τά διαβήματα ἡμῶν πρός λιμένα σωτήριον καί πρός φῶς τό ἀνέσπερον. Ἀμήν».

Μετά τήν ἀπόλυσιν τῆς θείας Λειτουργίας ὁ καθηγούμενος τοῦ προσκυνήματος Ἀρχιμανδρίτης π. Νικόδημος παρέθεσε δεξίωσιν εἰς τό ἡγουμενεῖον, εὐχαριστῶν τόν Μακαριώτατον διά τό ἐνδιαφέρον αὐτοῦ διά τό ποίμνιον καί διά τήν τιμήν τῆς παρουσίας αὐτοῦ εἰς τήν ἑορτήν.
Ἀπαντῶν ὁ Μακαριώτατος, ὑπεγράμμισε τό γεγονός ὅτι ὁ Ἅγιος Γεώργιος εἶναι οἰκουμενικός ἅγιος δι’ ὅλας τάς Ἐκκλησίας, μαρτυρήσας διά τήν ἀγάπην τοῦ Χριστοῦ.

Μετά τήν δεξίωσιν ταύτην, περί τήν μεσημβρίαν ὁ καθηγούμενος π. Νικόδημος καί τό Συμβούλιον τῆς Κοινότητος παρέθεσαν τράπεζαν εἰς τήν αἴθουσαν ἐκδηλώσεων τῆς Κοινότητος, εἰς τήν ὁποίαν τράπεζαν παρεκάθισεν ὁ Μακαριώτατος καί ἡ συνοδεία Αὐτοῦ, οἱ προσκληθέντες καί μετέχοντες εἰς τήν θ. Λειτουργίαν Πρέσβεις τῶν Ὀρθοδόξων κρατῶν εἰς Ἰσραήλ, ὁ Δήμαρχος τῆς πόλεως Λύδδης, μέλη τῆς Κοινότητος καί ἄλλοι προσκεκλημενοι