Το Ευαγγελιο και το TΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚHΣ

Το Ευαγγελιο Της Κυριακής


(Κατά Μάρκον στ΄ 14-30)

Και ήκουσεν ο βασιλεύς Ηρώδης· φανερόν γαρ εγένετο το όνομα αυτού· και έλεγεν ότι Ιωάννης ο βαπτίζων εκ νεκρών ηγέρθη, και δια τούτο ενεργούσιν αι δυνάμεις εν αυτώ. άλλοι έλεγον ότι Ηλίας εστίν· άλλοι δε έλεγον ότι προφήτης εστίν ως εις των προφητών. ακούσας δε ο Ηρώδης είπεν ότι ον εγώ απεκεφάλισα Ιωάννην, ούτος εστίν· αυτός ηγέρθη εκ νεκρών. αυτός γαρ ο Ηρώδης αποστείλας εκράτησε τον Ιωάννην και έδησεν αυτόν εν φυλακή δια Ηρωδιάδα την γυναίκα Φιλίππου του αδελφού αυτού, ότι αυτήν εγάμησεν. έλεγε γαρ ο Ιωάννης τω Ηρώδη ότι ουκ έξεστί σοι έχειν την γυναίκα του αδελφού σου. η δε Ηρωδιάς ενείχεν αυτώ και ήθελεν αυτόν αποκτείναι, και ουκ ηδύνατο· ο γαρ Ηρώδης εφοβείτο τον Ιωάννην, ειδώς αυτόν άνδρα δίκαιον και άγιον, και συνετήρει αυτόν, και ακούσας αυτού πολλά εποίει και ηδέως αυτού ήκουε. και γενομένης ημέρας ευκαίρου, ότε Ηρώδης τοις γενεσίοις αυτού δείπνον εποίει τοις μεγιστάσιν αυτού και τοις χιλιάρχοις και τοις πρώτοις της Γαλιλαίας, και εισελθούσης της θυγατρός αυτής της Ηρωδιάδος και ορχησαμένης και αρεσάσης τω Ηρώδη και τοις συνανακειμένοις, είπεν ο βασιλεύς τω κορασίω· αίτησόν με ο εάν θέλης, και δώσω σοι. και ώμοσεν αυτή ότι ο εάν με αιτήσης δώσω σοι, έως ημίσους της βασιλείας μου. η δε εξελθούσα είπε τη μητρί αυτής· τι αιτήσομαι; η δε είπε· την κεφαλήν Ιωάννου του βαπτιστού, και εισελθούσα ευθέως μετά σπουδής προς τον βασιλέα ητήσατο λέγουσα· θέλω ίνα μοι δως εξαυτής επί πίνακι την κεφαλήν Ιωάννου του βαπτιστού. και περίλυπος γενόμενος ο βασιλεύς, δια τους όρκους και τους συνανακειμένους ουκ ηθέλησεν αυτήν αθετήσαι. και ευθέως αποστείλας ο βασιλεύς σπεκουλάτωρα επέταξεν ενεχθήναι την κεφαλήν αυτού. ο δε απελθών απεκεφάλισεν αυτόν εν τη φυλακή, και ήνεγκε την κεφαλήν αυτού επί πίνακι και έδωκεν αυτήν τω κορασίω, και το κοράσιον έδωκεν αυτήν τη μητρί αυτής. και ακούσαντες οι μαθηταί αυτού ήλθον και ήραν το πτώμα αυτού, και έθηκαν αυτό εν μνημείω. Και συνάγονται οι απόστολοι προς τον Ιησούν, και απήγγειλαν αυτώ πάντα, και όσα εποίησαν και όσα εδίδαξαν.

Μεταφραση

(Κατά Μάρκον στ΄ 14-30)

Ο βασιλιάς Ηρώδης άκουσε για τον Ιησού, γιατί το όνομά του είχε γίνει γνωστό. Μερικοί έλεγαν: «Αναστήθηκε από τους νεκρούς ο Ιωάννης ο Βαπτιστής, γι΄ αυτό μπορεί και κάνει τέτοια θαύματα». Άλλοι έλεγαν: «Είναι ο Ηλίας». Άλλοι έλεγαν: «Είναι προφήτης, σαν ένας από τους μεγάλους προφήτες». Όταν τ΄ άκουσε αυτά ο Ηρώδης, είπε: «Αυτός είναι ο Ιωάννης, που εγώ τον αποκεφάλισα· αναστήθηκε από τους νεκρούς». Πραγματικά, ο ίδιος ο Ηρώδης είχε στείλει να συλλάβουν τον Ιωάννη και τον είχε βάλει στην φυλακή. Αυτό το έκανε εξαιτίας της Ηρωδιάδας, που την είχε παντρευτεί, παρ΄ όλο που ήταν γυναίκα του Φίλιππου του αδερφού του. Ο Ιωάννης δηλαδή έλεγε στον Ηρώδη: «Δεν επιτρέπεται να έχεις τη γυναίκα του αδερφού σου». Η Ηρωδιάδα λοιπόν μισούσε τον Ιωάννη και ήθελε να τον σκοτώσει, αλλά δεν μπορούσε, γιατί ο Ηρώδης φοβόταν. Ήξερε πως ο Ιωάννης ήταν δίκαιος κι άγιος άνθρωπος, και γι΄ αυτό έκανε πολλά απ΄ αυτά που έλεγε, και τον άκουγε ευχαρίστως. Τελικά η Ηρωδιάδα βρήκε την ευκαιρία, όταν ο Ηρώδης για τα γενέθλιά του κάλεσε σε δείπνο τους πολιτικούς και στρατιωτικούς άρχοντες και τους επίσημους της Γαλιλαίας. Τότε μπήκε στην αίθουσα η θυγατέρα της Ηρωδιάδας και χόρεψε. Τόσο άρεσε στον Ηρώδη και στους καλεσμένους, που ο βασιλιάς είπε στο κορίτσι: «Ζήτησέ μου ό,τι θέλεις, και θα σου το δώσω». Της έκανε μάλιστα και όρκο: «Οτιδήποτε μου ζητήσεις θα σου το δώσω, μέχρι και το μισό μου βασίλειο». Αυτή πήγε και ρώτησε τη μητέρα της: «Τι να ζητήσω;» Κι εκείνη της απάντησε: «Το κεφάλι του Ιωάννη του Βαπτιστή». Ήρθε αμέσως βιαστικά στο βασιλιά και του είπε: «Θέλω τώρα αμέσως να μου δώσεις το κεφάλι του Ιωάννη του Βαπτιστή μέσα σ΄ ένα πιάτο.» Ο βασιλιάς στενοχωρήθηκε· εξαιτίας όμως του όρκου που είχε δώσει μπροστά στους καλεσμένους, δεν ήθελε να αρνηθεί. Έστειλε τότε αμέσως ένα στρατιώτη της φρουράς με τη διαταγή να φέρει το κεφάλι του Ιωάννη. Εκείνος πήγε και τον αποκεφάλισε στη φυλακή. Έφερε το κεφάλι του σ΄ ένα πιάτο και το έδωσε στο κορίτσι, και το κορίτσι το πήγε στη μάνα της. Όταν το ΄μαθαν οι μαθητές του Ιωάννη, ήρθαν και πήραν το σώμα του και το έβαλαν σε μνήμα. Οι απόστολοι επέστρεψαν στον Ιησού και του διηγήθηκαν όλα όσα έκαναν κι όσα δίδαξαν.



TΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚHΣ



ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ 29.8.2010

«Της αποτμηθείσης κεφαλής του Προδρόμου, τα μνημόσυνα τελέσωμεν, ποτέ μεν επι πίνακι εκβλυζούσης αίματα, νυνί δε εν τοις πέρασι προχεούσσης ιάματα»

Αγαπητοί μου αδελφοί,

Η Ορθόδοξος Εκκλησία μας σήμερα με ύμνους, ωδές πνευματικές και νηστεία τιμά την μνήμη της αποτομής της κεφαλής του Προδρόμου και Βαπτιστού του Κυρίου μας Ιωάννου, του κήρυκα της μετανοίας και εξομολόγησης.

Και εμείς μετά του ψαλμωδού της Εκκλησίας μας ψάλλουμε και λέγομε «τι σε καλέσωμεν Προφήτα, ΄Αγγελον, Απόστολον ή Μάρτυρα; ΄Αγγελον, ότι ως ασώματος διήγαγες, Απόστολον ότι εμαθήτευσας τα έθνη, Μάρτυρα δε, ότι σου η κεφαλή υπέρ Χριστού ετμήθη».

Στήν έρημο του Ιορδάνη ακούγεται από τότε έως σήμερα η φωνή του Ιωάννη του Προδρόμου και Βαπτιστού του Κυρίου να καλεί σε μετάνοια και εξομολόγηση πάντα άνθρωπο ερχόμενο στον κόσμο τούτο και επιζητούντα το γνωρίσει το φώς το αληθινό. «Μετανοείτε, ήγγικε γάρ η βασιλεία των ουρανών» έλεγε ο του Ζαχαρίου και της Ελισάβετ βλαστός , ο Πρόδρομος της χάριτος και της αληθείας.

Κήρυγμα μετανοίας και εξομολόγησης, αλλά και κήρυγμα ελέγχου ανθρωπίνων συνειδήσεων εκπορεύεται από το στόμα του Προδρόμου στην έρημο του Ιορδάνη.

Μετά πολλής παρρησίας , ο Προφήτης της χάριτος του Ισχυρού, ο επίγειος άγγελος και απόστολος του λαού έλεγχε την ζωή και τα έργα των Φαρισαίων, των Σαδδουκαίων, των Γραμματέων ακόμα και αυτών των Βασιλέων.

Με σκληρά λόγια απευθυνόμενος προς όλους αυτούς έλεγε - οχιάς γεννήματα ποιός σας είπε πως έτσι θα ξεφύγετε από την οργή του Θεού, που πλησιάζει, αν θέλετε να γλιτώσετε κάνετε έργα που ταιριάζουν σε όποιο πράγματι μετανοεί - και ο λαός ο καθήμενος εν σκότει και σκιά θανάτου άκουε τους προφητικούς Αυτού λόγους μετανοούσε και εξομολογείτο τις αμαρτίες αυτού, προσδεχόμενος την λύτρωση από τον ερχόμενο οπίσω αυτού , Εκείνον που θα χάριζε λύτρωση και ζωή αιώνιο στο λαό.

Η σκληρή, αλλά αληθινή φωνή του Ιωάννου περί μετανοίας έλεγχε άρχοντες και βασιλείς του λαού, τους έλεγχε δια τα έργα και τις αμαρτωλές πράξεις του και κανένα δεν φοβάται ο κήρυκας της μετανοίας, ούτε και αυτό τον Βασιλέα Ηρώδη δεν φοβήθηκε ο αληθινός μάρτυρα του Χριστού.

Ο μέγας προφήτης και διδάσκαλος του Ισραήλ, ο ένδοξος πρόδρομος της παρουσίας του Κυρίου, ο κήρυκας της αλήθειας, ο υπέρμαχος της δικαιοσύνης, ο συνήγορος της σωφροσύνης και της αγνότητας ο επίγειος άγγελος, εφρόνει και δικαίως, ότι η διαφθορά των βασιλέων είναι το μεγαλύτερο έγκλημα και η πιο μολυσμένη αιμορροούσα πληγή.

Και όταν ο χείμαρρος της ανομίας, της αμαρτίας, της σκληροκαρδίας και ανηθικότητας εκπορεύεται από τα υψηλά του κόσμου τούτου δεν θα αργήσει να καταπλημμυρίσει και τους αριστοκρατικούς κύκλους, αλλά και τα λαϊκά στρώματα της κοινωνίας της κάθε εποχής.

Ο βασιλιάς Ηρώδης, ελέγχεται από τους αυστηρούς λόγους του Κήρυκα της ερήμου, διότι εκείνος ο στυγερός δολοφόνος των νηπίων της Βηθλεέμ και των πέριξ αυτής δεν ζούσε χρηστή και ενάρετο ζωή και είχε μεταβάλει το παλάτι σε οίκο ακολασίας, αφού συζούσε μετά της γυναικός του αδελφού του Φιλίππου , Ηρωδιάδος και ο λαός γόγγυζε κατά του μεγάλου αυτού σκανδάλου.

Ο Ιωάννης με την προφητική ελευθερία και παρρησία του λόγου δεν έπαυε να ελέγχει κατά πρόσωπο τον παράνομο Βασιλέα Ηρώδη και να του λέγει εκείνο το περίφημο, «ούκ έξεστί σοι έχειν γυναίκα του αδελφού σου».

Και ο παράνομος Ηρώδης ανεχόταν τον έλεγχο από τον Ιωάννη, διότι παρά την ηθική του κατάπτωση και αθλιότητα αισθανόταν κάποια ευλάβεια προς τον προφήτη. Γνώριζε την επιρροή που ασκούσε ο Ιωάννης στο λαό, αλλά και την ευλάβεια του λαού στο πρόσωπο του Προφήτου, αλλά και περισσότερο φοβόταν ο Βασιλιάς Ηρώδης την εξέγερση του λαού.

Η παράνομος όμως Βασίλισσα η Ηρωδιάδα είχε δική της ψυχολογία, εντελώς πωρωμένη και ασυνείδητος και κινούμενη από ένστικτα της αγρίας φιλαρχίας, υπερήφανη και ωμή μισούσε τον Ιωάννη δια το αυστηρό έλεγχο και δεν έπαυε να ζητά από τον Ηρώδη την εξόντωση του Ιωάννη, «την κεφαλήν του Ιωάννου επί πίνακι».

«Σήμερον, του γάρ εχθίστου Ηρώδου τελούντος συμποσίου του εαυτού αθεμίτου γενεθλίου, μεθ΄ όρκου αιτήσασθαι παρασκευάσαι, την θαυματόβρυτον του θεοκήρυκος τιμία κεφαλήν».

Η Ηρωδιάς μαίνεται, πάλιν ταρράττεται, αγρυπνεί και σχεδιάζει πονηρά κατά του κήρυκα της μετανοίας και βρίσκει την κατάλληλο ευκαιρία κατά την επέτειο των γενεθλίων του Βασιλιά.

«Ώ συμποσίου μισητού, ανοσιουργήματος και μιαιοφονίας πλήρους», η Ηρωδιάδα δια της θυγατέρας της Σαλώμης ζητά επί πίνακι την κεφαλήν του Ιωάννη και «ωρχήσατο η μαθήτρια του παμπονήρου διαβόλου και την κεφαλήν σου Πρόδρομε, μισθόν αφείλετο , ώ συμποσίου πλήρους αίματος».

Και η οφειλή εκείνη ξεπληρώθηκε, ο Ηρώδης, ο ασεβής και παράνομος, ζητά να του φέρουν την κάρα του φυλακισμένου Προδρόμου «επί πίνακι», την οποία και την παραδίδει στη κόρη του παράνομου συμποσίου, και εκείνη η απαίσια κόρη σπεύδει και την εναποθέτει στα αμαρτωλά χέρια της ωμής και αδίστακτης μάνα της, η οποία αισθάνθηκε ηδονή υαίνης.

Αγαπητοί μου αδελφοί, φιλέορτο εκκλησίασμα,

Ο λόγος, το κήρυγμα και η προτροπή του Προφήτου Προδρόμου και Βαπτιστού Ιωάννου «το μετανοείτε ήγγικε γαρ η βασιλεία των ουρανών» πρέπει να πληρεί τις ψυχές όλων μας όλες τις ημέρες της ζωής μας στον κόσμο αυτό και τούτο διότι, ο διάβολος κινείται πάντοτε δολίως και προσπαθεί να μας σαγηνεύσει στα δικά του συμπόσια, στα δικά του δόλια δείπνα, στις δικές του απατηλές και ψυχοφθόρες ορέξεις και να μας οδηγήσει στα δικά του απατηλά βασίλεια.

Ο αρχηγός του σκότους και της παρανομίας προσπαθεί με πανουργίες δόλιες να μας αποσπάσει από την αγκαλιά Εκείνου που επάνω στο Σταυρό του μαρτυρίου Του άνοιξε εκουσίως τα χέρια Του διά να ενώσει τα διεστώτα, δια να ενώσει εμάς τους ανθρώπους με το Πλάστη και Δημιουργό μας.

Είναι γεγονός ότι, ο άνθρωπος μακριά από την αγκαλιά του θείου Λυτρωτή ζει σε ένα κόσμο παρανομίας, αυτοκαταστροφής, ζει στην αμαρτία, που αμαρτία είναι η απομάκρυνση από Θεό.

Ας ακούσουμε την φωνή του Προφήτου Προδρόμου και Βαπτιστού Ιωάννου από τα βάθη των αιώνων το «μετανοείτε ήγγικε γάρ η βασιλεία των ουρανών» και ας μη ολιγωρούμε αλλά, εν μετανοία και εξομολογήσει ας φωτιστούμε από τον λύχνο τον πάμφωτο, της οικουμένης, τον κήρυκα, τον επί γης άγγελο, τον θείον απόστολο, τον υπηρέτη και μάρτυρα Χριστού, «τον θεομαρτύρητον, Κυρίου Πρόδρομον», του Οποίου την μνήμη σήμερα επαξίως τιμώμεν και μακαρίζομεν εμείς οι γηγενείς. ΑΜΗΝ.

Ο Λ.Κ.Α.Π.