Πραξ.Απ. ΣΤ΄ 1-7 Είναι τόσο συναρπαστικό το θεόπνευστο βιβλίο των Πράξεων των Αποστόλων, ώστε ο κάθε πιστός που το μελετά, συγκλονίζεται από τη ζωή της πρώτης Εκκλησίας.
Το Αποστολικό Ανάγνωσμα της Κυριακής των Μυροφόρων, εκτός των άλλων μας δίνει ένα σπουδαίο δίδαγμα, που όλοι μας είναι ανάγκη να το προσέξουμε.
Έχει λεχθεί, και είναι φυσικά πραγματικότητα ότι, μπορεί κανείς να διαθέτει πολλά και σπάνια ακόμα χαρίσματα, πλην όμως να αδυνατεί στον ευαίσθητο τομέα της συνεργασίας.
Αποτέλεσμα; Παρά τα χαρίσματα, να δυσκολεύεται σημαντικά να αποδώσει στο επίπεδο που θα απέδιδε αν διέθετε το πολύτιμο χάρισμα της συνεργασίας, για να μην πούμε ότι άνευ αυτού του πνεύματος της αρμονικής συνεργασίας, τα χαρίσματα και τα τάλαντα καταντούν «βάσανο», τόσο για τον ίδιο όσο και για το περιβάλλον του.
Και ακριβώς για να μας διδάξει ο ζωντανός λόγος του Θεού, το πόσο προσεκτικοί θα πρέπει να γινόμαστε στο κομβικό αυτό σημείο της πνευματικής μας ζωής, μας προβάλλει την ευλογημένη ενέργεια των Αγίων Αποστόλων.
Αν προσέξουμε και ερευνήσουμε σε βάθος την φαινομενικά απλή κίνηση των Αποστόλων, στο να παραχωρήσουν δηλ. την δυνατότητα στους πιστούς, ώστε να επιλέξουν οι ίδιοι τους διακόνους που χρειάζονταν, θα δούμε πολύ σύνεση και ταυτοχρόνως υποδειγματική ταπεινοφροσύνη.
Πράγματι, η φωτισμένη από το Άγιο Πνεύμα κρίση τους, τους καθοδήγησε στο να μην επιβάλλουν την γνώμη τους , στο σύνολο των πιστών, για ένα κοινού ενδιαφέροντος υλικό ζήτημα.
Είναι καταπληκτικό και ταυτοχρόνως συγκινητικό το ότι ζητούν την συνεργασία των λαϊκών μελών της Εκκλησίας. Και μετά την εκλογή των διακόνων, δέχονται το αποτέλεσμα, εγκρίνουν και ευλογούν την απόφαση του πιστού λαού του Θεού.
Πολλά βεβαίως θα μπορούσε να πει κανείς επάνω στο συγκεκριμένο ζήτημα.
Να τονίσουμε όμως ότι η πράξη αυτή, δεν είναι δικαίωμα των πιστών. Τους παραχωρούν το δικαίωμα οι Απόστολοι, στην συγκεκριμένη περίπτωση, επειδή το πνευματικό επίπεδο των πιστών ήταν υψηλό, και γι’ αυτό η πράξη αυτή, επέφερε και τα ανάλογα άριστα αποτελέσματα.
Οπωσδήποτε, το συγκεκριμένο θέμα, η εκλογή δηλαδή του κλήρου και μάλιστα των Επισκόπων, δεν είναι δογματικό, και η Αγία μας Εκκλησία, διά Πνεύματος Αγίου, έχει την δυνατότητα και αρμοδιότητα να κρίνει το που και πότε , μπορεί να παραχωρήσει στα λαϊκά μέλη της το όντως ευλογημένο μα και πολύ ευαίσθητο αυτό δικαίωμα της εκλογής.
Η Εκκλησιαστική μας ιστορία, και στο κεφάλαιο τούτο έχει πολλά να μας διδάξει...
Εμείς, όπως είπαμε και στην αρχή, ας παραμείνουμε και ας συνειδητοποιήσουμε στο πόσο Ευαγγελική και ευλογημένη κατάσταση είναι η αρμονική συνεργασία μεταξύ των ανθρώπων, είτε αυτή πραγματοποιείται στην Εκκλησία, είτε λαμβάνει χώρα σε οποιονδήποτε τομέα της κοινωνικής μας ζωής!
Αλλά για να συμβαίνει αυτό, είναι ανάγκη να καρποφορούμε στην αρετή, αφήνοντας το Πνεύμα το Άγιον, να πνέει όπου αυτό θέλει και όπως αυτό γνωρίζει.
Όταν συμβαίνει αυτό, οι προϊστάμενοι δεν καταπιέζουν τους υφισταμένους τους, αλλά και οι υφιστάμενοι, με γνήσια ταπεινοφροσύνη και αγάπη, καλλιεργούν το πνεύμα της αγίας υπακοής με τα άριστα και τα άγια αποτελέσματα.
Τελικώς η συνεργασία στην βάση αυτή που την τοποθετεί το Πνεύμα του Θεού, είναι αυτό που χρειάζεται περισσότερο από όσο μπορούμε να φανταστούμε, τόσο στον χώρο της Εκκλησίας μας, όσο και στην εν γένει ζωή μας και μάλιστα σε αυτή την καθημερινότητα.
Είθε να κατανοήσουμε τα υψηλά αυτά μηνύματα και στη συνέχεια να τα θέσουμε σε εφαρμογή.
Αμήν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου